Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Skoczylas (spr.) Sędzia NSA Anna Robotowska Sędzia del. WSA Cezary Kosterna po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Gminy Miejskiej Kraków od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 marca 2016 r., sygn. akt III SA/Kr 1557/15 w sprawie ze skargi Wojewody Małopolskiego na § 1 ust. 1, § 2 ust. 1, § 3 uchwały Rady Miasta Krakowa z dnia 8 lipca 2015 r. nr XXI/321/15 w przedmiocie ustalenia liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Gminy Miejskiej Kraków na rzecz Wojewody Małopolskiego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 11 marca 2016 r., sygn. akt III SA/Kr 1557/15, po rozpoznaniu skargi Wojewody Małopolskiego na § 1 ust. 1, § 2 ust. 1, § 3 uchwały Rady Miasta Krakowa z dnia 8 lipca 2015 r. w przedmiocie ustalenia zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, stwierdził nieważność uchwały w zaskarżonym zakresie.
Gmina Miejska Kraków złożyła skargę kasacyjną od powyższego wyroku, zaskarżając orzeczenie w całości oraz wnosząc o jego uchylenie w całości i oddalenie skargi na podstawie art. 188 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.; powoływanej dalej jako: p.p.s.a.). Ewentualnie - w razie nieuwzględnienia złożonego wniosku - wniesiono o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Ponadto skarżąca kasacyjnie Gmina wniosła o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepianych.
Na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a. zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie:
I. przepisów prawa materialnego, tj. naruszenie:
1. art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 487; dalej: ustawa o wychowaniu w trzeźwości) poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, polegające na błędnym uznaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, iż rada gminy nie jest upoważniona do ustalenia limitu punktów sprzedaży napojów zawierających powyżej 4,5 % alkoholu (z wyjątkiem piwa) zarówno dla obszaru całego miasta jak i w rozbiciu na jego poszczególne jednostki pomocnicze;
2. art. 1 ust. 2 w zw. z art. 5 ust. 1 i w zw. z art. 40 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 446, dalej: u.s.g.) poprzez pominięcie w rozstrzygnięciu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego faktu istnienia jednostek pomocniczych gminy pomimo ich powołania zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa;
3. art. 1 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 4 ustawy o wychowaniu w trzeźwości poprzez jego niezastosowanie i uznanie, że rada gminy nie jest upoważniona do ustalenia liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych w poszczególnych jednostkach pomocniczych gminy przy jednoczesnym ustaleniu limitu dla obszaru całej gminy, w sytuacji gdy jednym z postulatów ww. ustawy jest potrzeba ograniczenia dostępności alkoholu, określonych w gminnym programie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych;
4. art. 91 ust. l i ust. 4 oraz 94 ust. l u.s.g. w zw. z art. 147 § 1 p.p.s.a poprzez nieuprawnione uznanie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, że zaskarżona uchwała jest sprzeczna z prawem, co skutkuje stwierdzeniem jej nieważności.
II. przepisów postępowania, tj. naruszenie:
1. art. 141 ust. 4 p.p.s.a. poprzez brak szczegółowego odniesienia się przez Wojewódzki Sąd Administracyjny do argumentów podnoszonych przez organ w odpowiedzi na skargę Wojewody Małopolskiego i braku wyjaśnienia, dlaczego uznał je za nietrafne;