Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Skoczylas Sędzia NSA Maria Jagielska Sędzia NSA Barbara Mleczko-Jabłońska (spr.) Protokolant Monika Majak po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w Olsztynie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 7 czerwca 2016 r. sygn. akt II SA/Ol 665/16 w sprawie ze skargi "[A]" Spółki z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Olsztynie z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier bez zezwolenia oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny Olsztynie wyrokiem z dnia 7 czerwca 2016 r., sygn. akt II SA/Ol 665/16, w sprawie ze skargi [A] Spółki z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Olsztynie z dnia [...] maja 2014 r. w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie bez zezwolenia, uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji oraz orzekł o kosztach postępowania - zasądzając od organu na rzecz skarżącej 2314 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym sprawy:
Decyzjami z dnia [...] grudnia 2008 r. oraz z dnia [...] marca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie udzielił skarżącej zezwoleń na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa warmińsko-mazurskiego w konkretnych punktach gier na okres 6 lat. Zezwolenia te zostały cofnięte w całości decyzjami Dyrektora Izby Celnej w Olsztynie - odpowiednio z dnia [...] grudnia 2010 r. oraz z dnia [...] lutego 2011 r. Po rozpatrzeniu odwołań spółki, decyzjami z dnia [...] października 2014 r. oraz z dnia [...] sierpnia 2014 r. Dyrektor Izby Celnej w Olsztynie utrzymał w mocy własne decyzje o cofnięciu skarżącej zezwoleń.
Decyzją z dnia [...] lutego 2014 r. Naczelnik Urzędu Celnego w Olsztynie, powołując art. 89 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1, art. 90, art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (obecnie t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 471 ze zm.; dalej: u.g.h.), wymierzył spółce karę pieniężną w wysokości 89.812 zł z tytułu urządzania bez wymaganego zezwolenia w listopadzie 2013 r. gier hazardowych na 17 automatach zlokalizowanych na obszarze właściwości tego organu. Organ I instancji ocenił, że w świetle art. 239a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (obecnie t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.; dalej: o.p.) cofnięcie przez właściwy organ, choćby decyzją nieostateczną, zezwolenia na urządzanie gier hazardowych, jest równoważne w skutkach z nieposiadaniem przez dany podmiot od chwili doręczenia takiej decyzji, wymaganego przepisami u.g.h. zezwolenia na prowadzenie takiej działalności. Wskazał, że ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, iż spółka, pomimo skutecznego cofnięcia jej zezwoleń, urządzała gry na 17 automatach zlokalizowanych na terenie właściwości miejscowej organu I instancji. W tych okolicznościach organ I instancji uznał, że wypełniona została dyspozycja przepisu art. 89 ust. 1 u.g.h., czego skutkiem jest wymierzenie spółce kary pieniężnej w wysokości 100% przychodu uzyskanego z urządzanej w tym okresie gry.
Organ stwierdził ponadto, że regulacje zawarte w przepisach u.g.h. nie mają charakteru przepisów technicznych w rozumieniu art. 1 pkt 11 dyrektywy 98/34/WE ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego, i jako takie nie podlegały procedurze uprzedniej notyfikacji, o której mowa w art. 8 ust. 1 tej dyrektywy.