Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska (spr.) Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia del. WSA Urszula Wilk po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Farmaceutycznego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 maja 2016 r. sygn. akt VI SA/Wa 2637/15 w sprawie ze skargi "[A.]" z siedzibą w W. na postanowienie Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania od postanowienia w sprawie odmowy dopuszczenia organizacji do udziału w postępowaniu 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od "[A.]" z siedzibą w W. na rzecz Głównego Inspektora Farmaceutycznego 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 27 maja 2016 r. sygn. akt VI SA/Wa 2637/15, po rozpoznaniu skargi "[A.]" z siedzibą w Warszawie, uchylił postanowienie Głównego Inspektora Farmaceutycznego z [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu.
Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
Główny Inspektor Farmaceutyczny postanowieniem z [...] sierpnia 2015 r. na podstawie art. 112 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 i art. 115 pkt 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271, ze zm.) oraz art. 134, art. 127 § 3, art. 144 w związku z art. 57 § 1 k.p.a. stwierdził, "uchybienie terminu do wniesienia odwołania" od postanowienia z [...] kwietnia 2015 r., odmawiającego dopuszczenia organizacji społecznej "[A]" do udziału w postępowaniu w sprawie, która toczyła się przed Wojewódzkim Inspektorem Farmaceutycznym w Szczecinie.
W uzasadnieniu organ podał, że postanowienie z [...] kwietnia 2015 r. zostało doręczone stronie [...] kwietnia 2015 roku. Do Kancelarii Głównego Inspektora Farmaceutycznego w dniu [...] maja 2015 r. wpłynął wniosek "[A.]" o ponowne rozpatrzenie sprawy, który został złożony w placówce pocztowej w dniu [...] maja 2015 roku. Organ uznał, że siedmiodniowy termin do wniesienia zażalenia upływał w dniu [...] maja 2015 r., tym samym nadanie wniosku [...] maja 2015 r. nastąpiło z uchybieniem terminu.
"[A.]" wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W uzasadnieniu skarżący wyjaśnił, że postanowienie z [...] kwietnia 2015 r. zostało doręczone [...] kwietnia 2015 r. Siedmiodniowy termin upływał [...] maja 2015 r. (piątek), który to dzień jest dniem ustawowo wolnym od pracy (ustawa z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy, Dz. U. z 2015 r., poz. 90). Następnym dniem była sobota, która zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych jest dniem równorzędnym z dniem wolnym od pracy, a kolejnym niedziela, czyli dzień wolny od pracy. Najbliższym dniem powszednim był [...] maja 2015 r. i tego dnia wniosek został nadany w placówce Poczty Polskiej, tak więc termin został zachowany.
W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Farmaceutyczny wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.), uchylił zaskarżone postanowienie.
Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu podniósł, że przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie zawierają definicji terminu "dni ustawowo wolnych od pracy". Dni wolne od pracy zostały ustanowione w ustawie z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (Dz. U. z 2015 r., poz. 90). Sąd zauważył, że w Kodeksie postępowania administracyjnego nie wprowadzono rozwiązania przyjętego w art. 12 § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.), zgodnie z którym "Jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy". Podobne rozwiązanie zostało przyjęte art. 83 § 2 p.p.s.a., który stanowi: "Jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy". Brak tego rodzaju regulacji w Kodeksie postępowania administracyjnego wywołał rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych. Następnie WSA stwierdził, że Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale składu siedmiu sędziów z 15 czerwca 2011 r., sygn. akt I OPS 1/11 (ONSAiWSA 2011, Nr 5, poz. 98) wyjaśnił, że: "Sobota jest dniem równorzędnym z dniem ustawowo wolnym od pracy w rozumieniu art. 57 § 4 k.p.a.".