Skarga kasacyjna na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie obowiązków informacyjnych
Uzasadnienie strona 2/16

b) naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. b) i c) p.p.s.a. w zw. z art. 141 § 4 zdanie pierwsze p.p.s.a., a także w zw. z art. 151 p.p.s.a., przez oddalenie skargi, pomimo że decyzja II została wydana z naruszeniem art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a. w zw. z art. 6 i art. 7 k.p.a., które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy.

WSA w Warszawie naruszył powyższe przepisy o postępowaniu sądowoadministracyjnym, błędnie uznając za bezpodstawny zarzut skargi w zakresie naruszenia przez KNF art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a. w zw. z art. 6 i art. 7 k.p.a. poprzez niewyłączenie od udziału w postępowaniu Dyrektora Departamentu Prawnego KNF, który na mocy samego Regulaminu Urzędu KNF musiał brać i brał udział zarówno w wydaniu decyzji I jak i decyzji II, co stanowi przesłankę wznowienia postępowania administracyjnego określoną w art. 145 § 1 pkt 3 k.p.a.

WSA w Warszawie błędnie przyjął w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że: "(...) w zakresie rozpatrywania spraw administracyjnych dokonano takiego podziału obowiązków, aby różne osoby zajmujące stanowiska kierownicze w Departamencie Prawnym UKNF nadzorowały czynności pracowników w obu instancjach sprany administracyjnej. W niniejszej sprawie Dyrektor uczestniczył w czynnościach sprawy w II instancji, a więc nie miał wpływu na treść decyzji wydanej w I instancji." (str. 25-26 zaskarżonego wyroku).

W zaskarżonym wyroku WSA w Warszawie nie dostrzegł ww. naruszenia przepisów o postępowaniu i nie uchylił decyzji II, co oznacza, że naruszył art. 145 § 1 pkt 1 lit. b) i c) p.p.s.a. w zw. z art. 141 § 4 zdanie pierwsze p.p.s.a., a także w zw. z art. 151 p.p.s.a. WSA w Warszawie nie dostrzegł bowiem, że zaistniała podstawa do wznowienia postępowania lub alternatywnie, nie dostrzegł, że opisane powyżej naruszenie przepisów o postępowaniu miało bezpośredni wpływ na wynik sprawy.

c) naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 141 § 4 zdanie pierwsze p.p.s.a., a także w zw. z art. 151 p.p.s.a., przez oddalenie skargi, pomimo że decyzja II została wydana z naruszeniem art. 10 § 1 k.p.a. w zw. z art. 6 i art. 8 k.p.a., które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy.

WSA w Warszawie naruszył powyższe przepisy o postępowaniu sądowoadministracyjnym, ponieważ rozpatrując zarzut skargi dotyczący naruszenia przepisów postępowania poprzez uniemożliwienie skarżącemu wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań przed wydaniem decyzji II, błędnie i arbitralnie przyjął w zaskarżonym wyroku, że: "postanowienie dowodowe, określone przez skarżącą jako nowe nie odbiegało treścią od pierwotnego postanowienia dowodowego, które zostało uchylone z powodu udziału w wydaniu tego postanowienia pracownika wyłączonego od udziału w ponownym rozpoznaniu sprawy. Tak więc treść tego postanowienia skarżąca znała dużo wcześniej niż wskazuje w skardze. Jeżeli zaś chodzi o wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań to skarżąca uzyskała najpierw'' 5-dniowy termin a następnie został on przedłużony o 2 tygodnie. W tym czasie, zdaniem Sądu, skarżąca mogła zrealizować swoje uprawnienia tym, bardziej, że w czasie trwania postępowania pełnomocnik skarżącej aktywnie uczestniczył w sprawie i miał zapewniony wgląd w akta postępowania." (str. 26 zaskarżonego wyroku).

Strona 2/16
Inne orzeczenia o symbolu:
6379 Inne o symbolu podstawowym 637
Inne orzeczenia z hasłem:
Budowlane prawo
Kara administracyjna
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Komisja Nadzoru Finansowego