Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Trzecki (spr.) Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia del. WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka Protokolant Anna Fyda-Kawula po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej H. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 maja 2016 r. sygn. akt VI SA/Wa 2736/15 w sprawie ze skargi H. H. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od H. H. na rzecz Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 27 maja 2016 r., sygn. akt VI SA/Wa 2736/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił w całości skargę H. H. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z [...] sierpnia 2015 r. w przedmiocie stwierdzenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
Decyzją z [...] sierpnia 2014 r. Dyrektor Lubelskiego Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej: NFZ) ustalił, że H. H. podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w formie jednoosobowej spółki z o.o. od 1 stycznia 2003 r. do chwili zawieszenia lub wyrejestrowania działalności w organie ewidencyjnym.
Decyzją z [...] sierpnia 2015 r. Prezes NFZ uchylił w całości powyższą decyzję i stwierdził, że H. H. podlegał obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności, jako wspólnik jednoosobowej spółki z o.o., od 1 stycznia 2003 r. do chwili zawieszenia lub wyrejestrowania działalności w organie ewidencyjnym.
Organ wskazał, że A. Sp. z o.o. w C. od 1 stycznia 2003 r. nie zostało wykreślone z Krajowego Rejestru Sądowego, więc H. H., jako wspólnik jednoosobowej spółki z o.o., prowadził pozarolniczą działalność.
Zdaniem Prezesa NFZ, organ I instancji błędnie określił, że zainteresowany podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych; Dz. U. z 2015 r., poz. 121; dalej: u.s.u.s.), podczas gdy podlega on temu ubezpieczeniu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności (art. 8 ust. 6 pkt 4 u.s.u.s., w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003 r.).
Organ stwierdził, że z art. 84 u.s.u.s. wynika, że to wspólnik jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (osoba prowadząca pozarolniczą działalność), a nie spółka, jest płatnikiem składek na ubezpieczenie zdrowotne, i jeśli w tym zakresie istnieją jakiekolwiek zaległości składkowe, to odpowiada za nie wspólnik, a nie spółka.
WSA w Warszawie oddalił w całości skargę na powyższą decyzję.
Sąd stwierdził, że rodzaj czy intensywność wykonywanych prac w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności nie ma znaczenia przy ustaleniu, czy działalność była faktycznie prowadzona. Zarejestrowanie działalności wiąże się z obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego i odprowadzania składki. Jedynie likwidacja spółki i wykreślenie wpisu pozarolniczej działalności z rejestru lub odnotowanie przerwy w jej prowadzeniu powodują zawsze - na stałe lub okresowo - ustanie obowiązku ubezpieczenia. Skoro wspólnika jednoosobowej spółki z o.o. uważa się za osobę prowadzącą działalność pozarolniczą, to skarżący, jako jedyny wspólnik swojej spółki, podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, był zobowiązany do opłacania składki na to ubezpieczenie (art. 84 u.s.u.s.) i za zaległości składkowe to on ponosi odpowiedzialność i jest adresatem decyzji w tym przedmiocie.