Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz Sędzia del. WSA Małgorzata Grzelak (spr. ) Protokolant Sylwia Nerkowska po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej G. I. T. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 24 października 2013 r. sygn. akt III SA/Gd 646/13 w sprawie ze skargi I. S. na decyzję G.I. T. D. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od G. I. T. D. na rzecz I. S. 1200 (tysiąc dwieście) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego
Objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 24 października 2013 r. sygn. akt III SA/Gd 464/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. uwzględnił skargę I. S. i uchylił zaskarżoną decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] oraz utrzymaną nią w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] nakładającą na I. S. karę pieniężną w wysokości 15000 złotych za nieokazanie podczas kontroli w przedsiębiorstwie wykresówek kierowców. Sąd stwierdził ponadto, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu (pkt 3 wyroku) oraz zasądził od organu na rzecz I. S. 457 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt 2 wyroku).
Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia:
W dniach 12-27 października 2011 r. inspektorzy transportu drogowego przeprowadzili kontrolę w przedsiębiorstwie I. S. prowadzącej działalność gospodarczą pn. I. S. Usługi Transportowe "T.". Kontrolą objęto IV kwartał 2010 r. W okresie 6 miesięcy bezpośrednio poprzedzającym kontrolę współpracowała średnio z pięcioma kierowcami. Główny Inspektor Transportu Drogowego (GITD) ustalił, że za okres od 1 października 2010 r. do 31 grudnia 2010 r. skarżąca nie przedłożyła kontrolującym 124 sztuk wykresówek, a nie 127 sztuk, jak przyjął organ I instancji. Tłumacząc niemożność okazania wykresówek skarżąca podała, że doszło do włamania i kradzieży dwóch sejfów, w których były wykresówki przygotowane do kontroli. Utrzymując w mocy decyzję organu I instancji, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 4 pkt 22 lit. a/ i lit. h/, art. 92a ust. 1-6, art. 92c ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1265 z późn. zm., dalej: także u.t.d.), lp. 6.3.7 załącznika nr 3 do u.t.d., art. 14 ust. 2, art. 15 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L370 z 31.12.1985 r., P. 0008 - 00021), art. 25 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2012 r. poz. 1155) GITD wskazał, że skarżąca nie wykazała, iż dochowała należytej staranności w przechowywaniu ww. dokumentów. Według organu odwoławczego, przedsiębiorca musi wykazać, że dołożył należytej staranności, a jedynie wskutek jakichś nadzwyczajnych, nieprzewidywalnych okoliczności lub zdarzeń doszło do naruszenia przepisów prawa. Zdaniem GITD, sytuacja taka nie została przez I. S. wykazana, gdyż skarżąca nie przedłożyła wystarczających dokumentów i nie wskazała niebudzących wątpliwości okoliczności wyłączających jej odpowiedzialność. Organ podkreślił, że fakt kradzieży w siedzibie przedsiębiorstwa, w wyniku której strona utraciła przygotowane do kontroli dokumenty, w tym wykresówki, strona zgłosiła po terminie otrzymania pisemnego zawiadomienia o zamiarze przeprowadzenia kontroli.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. (WSA) na powyższą decyzję I. S. podniosła zarzut naruszenia art. 10 i art. 75, art. 77 i art. 138 k.p.a., art. 92a i art. 92c u.t.d, art. 14 ust. 2 i art. 15 ust. 1 rozporządzenia Rady EWG 3821/85. Wskazała, że informowała o fakcie włamania do firmy i kradzieży dokumentów przygotowanych do kontroli, w tym m.in. tarcz z tachografów. Podała, że dokumenty były włożone do 2 sejfów, które zostały skradzione wraz z zawartością, co potwierdza dowód w postaci przedłożonego organowi zawiadomienia Policji o fakcie włamania i kradzieży.