Wobec powyższego wyłączenia nie sposób zgodzić się z poglądem Sądu I instancji, który w rozpatrywanej sprawie uznał, że organy powinny dokonać interpretacji przepisów przedstawionych we wniosku spółki w trybie art. 10 ust. 1 u.s.d.g., gdyż ich wyjaśnienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z potencjalnym obowiązkiem uiszczenia podatku w formie zryczałtowanej. Regulacja zawarta w art. 10a ust. 4 u.s.d.g. prowadzi do wniosku, że art. 10 ust. 1 u.s.d.g. stanowi podstawę wniosku o wydanie pisemnej interpretacji wobec innych niż podatki danin publicznych.
Zaznaczyć należy, że domagając się wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastsowania przepisów ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych, ustawy z 19 lipca 2009 r. o grach hazardowych oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie warunków urządzania gier i zakładów wzajemnych oraz innych wymienionych we wniosku, spółka wyraźnie podała, że od właściwej klasyfikacji normatywnej automatów jako automatów do gier o niskich wygranych zależy uznanie ich za przedmiot opodatkowania podatkiem zryczałtowanym zgodnie z art. 45a ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych oraz z art. 139 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. W istocie zatem spółka domagała się interpretacji przepisów podatkowych, co powoduje, że stosownie do art. 10a ust. 4 u.s.d.g. udzielenie interpretacji przepisów podatkowych powinno nastąpić zgodnie z ustawą - Ordynacja podatakowa.
Przechodząc do zarzutów skargi kasacyjnej należy stwierdzić, że zarzut naruszenia prawa procesowego sformułowany jako naruszenie art. 141 § 4 w związku z art. 133 § 1 nie został uzasadniony, zatem nie sposób zbadać jego zasadności.
Natomiast trafne i usprawiedliwione są zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego. Zgodzić się bowiem należy ze stanowiskiem wyrażonym w skardze kasacyjnej, że Sąd I instancji dokonał błędnej wykładni art. 10 ust. 1 u.s.d.g., przyjmując, że interpretacja wynikająca z tego przepisu obejmuje przepisy, z których - pośrednio - wynika obowiązek świadczenia daniny publicznej, w tym podatku. Przedstawiona przez Sąd I instancji konstrukcja związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy interpretowanymi przepisami a potencjalnym opodatkowaniem jest nieuprawniona w świetle art. 10a ust. 4 u.s.d.g., z którego w sposób oczywisty wynika, że jeśli wniosek dotyczy interpretacji przepisów podatkowych - co w istocie miało miejsce w niniejszej sprawie - zastosowanie mają przepisy Ordynacji podatkowej. Jeśli natomiast wniosek dotyczy innych danin publicznych niż podatki, zastosowanie znajduje art. 10 ust. 1 u.s.d.g. W konsekwencji za trafny należy też uznać zarzut niewłaściwego zastsowania art. 10 ust. 1 i art. 10a ust. 1 u.s.d.g. regulującego termin udzielania interpretacji i konsekwencje jego niedotrzymania przez właściwy organ.
Zważywszy na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji. O kosztach orzeczono na podstawie art. 203 pkt 2 p.p.s.a.