Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba (spr.), Sędziowie NSA Jacek Chlebny, Małgorzata Korycińska, Protokolant Tomasz Filipowicz, po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2005 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej "[...]" Spółki jawnej z siedzibą w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 października 2004 r., sygn. akt 6 II SA 3775/03 w sprawie ze skargi "[...]" Spółki jawnej z siedzibą w S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2003 r., Nr [...] w przedmiocie cofnięcia koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie ochrony osób i mienia I. Oddala skargę kasacyjną. II. Zasądza od "[...]" Spółki jawnej z siedzibą w Szczecinie na rzecz Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 października 2004 r. o sygnaturze akt 6 II SA 3775/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę "[...]" Spółka jawna z siedzibą w S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2003 r., Nr [...] w przedmiocie cofnięcia koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie ochrony osób i mienia.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że decyzją z dnia [...] lipca 2003 r. Nr [...] Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji cofnął koncesję udzieloną "[...]" Spółka jawna [...], zwana dalej: [...], na prowadzenie działalności gospodarczej w przedmiocie usług ochrony osób i mienia realizowanych w formie bezpośredniej ochrony fizycznej: stałej lub doraźnej; polegającej na stałym dozorze sygnałów przesyłanych, gromadzonych i przetwarzanych w elektronicznych urządzeniach i systemach alarmowych; polegającej na konwojowaniu wartości pieniężnych i przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych.
W uzasadnieniu tej decyzji organ stwierdził, że w wyniku kontroli przeprowadzonej w [...] ujawniono, że firma zatrudniała 16 osób karanych za popełnienie przestępstw umyślnych, naruszono przepis art. 19 ust. l pkt 2 ustawy o ochronie osób i mienia, dotyczący dokumentacji, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 27 maja 1998 r. w sprawie dokumentacji wymaganej przy prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia oraz czasu jej przechowywania (Dz.U. Nr 69, poz.458), zatrudniano na obiekcie podlegającym obowiązkowej ochronie, to jest w [...], 58 pracowników nie posiadających licencji pracownika ochrony fizycznej I stopnia oraz 4 pracowników w charakterze dyspozytorów monitoringu, którzy nie posiadali licencji pracownika ochrony fizycznej II stopnia.
Od tej decyzji spółka złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2003 r. Nr [...] Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
[...] złożyła od tej decyzji skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego i wniosła o jej uchylenie, formułując analogiczne zarzuty jak w przypadku decyzji organu I instancji.
Sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Jego zdaniem przeprowadzona kontrola w [...] ujawniła szereg nieprawidłowości, stanowiących naruszenie art. 19, art. 22, art. 25, art. 27 i art. 43 ustawy o ochronie osób i mienia. Spółka w niewłaściwy sposób przeprowadzała rekrutację do pracy, w wyniku czego zatrudniono osoby karane za przestępstwa umyślne. Sąd podzielił stanowisko organu, iż na straży przestrzegania prawa nie może stać podmiot gospodarczy, który sam dokonuje jego naruszeń. Sąd za nietrafny uznał zarzut uchybienia przez organ administracyjny przepisom art. 7, art. 77 § l, art. 80 oraz 107 § 3 k.p.a.
Od powyższego wyroku [...] złożyła skargę kasacyjną na podstawie art. 173 § l ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270), zwanej dalej: P.p.s.a., zarzucając mu: