Skarga kasacyjna na uchwałę Regionalnej Izby Obrachunkowej w Kielcach w przedmiocie pożyczki z funduszy strukturalnych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Edward Kierejczyk, Sędziowie NSA Andrzej Kuba (spr.), Cezary Pryca, Protokolant Anna Tomaka, po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2006 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Województwa Świętokrzyskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 4 listopada 2005 r. sygn. akt II SA/Ke 745/05 w sprawie ze skargi Województwa Świętokrzyskiego na uchwałę Regionalnej Izby Obrachunkowej w Kielcach z dnia 20 kwietnia 2005 r. Nr 26/2005 w przedmiocie pożyczki z funduszy strukturalnych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Województwa Świętokrzyskiego na rzecz Regionalnej Izby Obrachunkowej w Kielcach kwotę 120 zł (słownie: sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6539 Inne o symbolu podstawowym 653
Inne orzeczenia z hasłem:
Środki unijne
Budżetowe prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Regionalna Izba Obrachunkowa
Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wyrokiem z dnia 4 listopada 2005 r. sygn. akt II SA/Ke 745/05 oddalił skargę Województwa Świętokrzyskiego na decyzję Regionalnej Izby Obrachunkowej w Kielcach z dnia 20 kwietnia 2005 r. nr 26/2005 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Sejmiku Województwa Świętokrzyskiego.

W uzasadnieniu wyroku podano między innymi, że Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Kielcach rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 20 kwietnia 2005 r. stwierdziło nieważność uchwały Nr XXV/253/05 Sejmiku Województwa Świętokrzyskiego z dnia 16 marca 2005 r. w sprawie zaciągnięcia pożyczki na prefinansowanie działań w ramach Priorytetu II ZPORR 2004-2006, współfinansowanych ze środków pochodzących z funduszy strukturalnych. Regionalna Izba Obrachunkowa wskazała, iż kontrolowana uchwała została podjęta z naruszeniem art. 48 ust. 1 pkt 2 i 49 ust. 1 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148 ze zm.). W uchwale tej brak jest precyzyjnego określenia wysokości zaciągniętej pożyczki, a powierzenie w § 4 jej wykonania Zarządowi Województwa nie daje podstaw do podejmowania działań w celu podpisania stosownych umów. Ponadto, co podniósł organ nadzoru, zgodnie z art. 48 ust. 1 pkt 2 ustawy o finansach publicznych, jednostki samorządu terytorialnego mogą zaciągać kredyty i pożyczki oraz emitować papiery wartościowe na finansowanie wydatków nieznajdujących pokrycia w planowanych dochodach. Jak zaś wynika z uchwały budżetowej Sejmiku Województwa i uchwał zmieniających budżet podjętych w 2005 r., na dzień 18 kwietnia 2005 r. budżet Województwa był zrównoważony i brak było zaplanowanych wydatków, na których sfinansowanie mogłaby być zaciągnięta pożyczka. Potwierdzeniem powyższego jest § 3 uchwały, z którego wprost wynika, że podstawę do dokonania stosownych zmian w budżecie województwa za 2005 r. stanowić będzie podpisanie umów pożyczki z Bankiem Gospodarstwa Krajowego.

W skardze na powyższą uchwałę, Województwo Świętokrzyskie zarzuciło naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 11 ust. 1 pkt 3 i art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych oraz art. 48 ust. 1 pkt 2 i art. 49 ust. 1, a także art. 30g - 30I ustawy o finansach publicznych. Zdaniem strony skarżącej, organ nadzoru przekroczył zakres kompetencji, stwierdzając nieważność uchwały nie należącej do kategorii spraw wymienionych w art. 11 ust. 1 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych, albowiem uchwała Sejmiku nie dotyczyła zaciągnięcia zobowiązania wpływającego na wysokość długu publicznego, jeżeli się przyjmie, iż z art. 114 ust. 3 ustawy o finansach publicznych do pożyczek zaciąganych w związku ze środkami określonymi w umowie zawartej z podmiotem dysponującym funduszami strukturalnymi nie mają zastosowania ograniczenia wynikające z art. 114 ust. 1 i 2 ustawy. Z kolei uregulowanie zawarte w przepisie art. 113 ust. 1 i 3 ustawy o finansach publicznych jest następstwem zasady, że zwrotu pożyczki dokonuje nie pożyczkobiorca, ale instytucja zarządzająca Programem lub instytucja pośrednicząca i tylko gdyby nie wpłynęły środki z budżetu Unii znalazłby zastosowanie art. 114 ust. 4 ustawy, nakazujący zaliczyć otrzymane środki do długu publicznego. Ponadto, fakt iż środki pozyskane z tytułu pożyczek na prefinansowanie nie wpływają na wysokość długu publicznego powoduje, iż nie mają do tych pożyczek zastosowania przepisy art. 48 i 49 ustawy o finansach publicznych. Skarżący zwrócił także uwagę na fakt, iż uchwała Sejmiku nie stanowiła jeszcze zaciągnięcia zobowiązania, ale jedynie zgodę na zaciągnięcie takiego zobowiązania w przyszłości.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6539 Inne o symbolu podstawowym 653
Inne orzeczenia z hasłem:
Środki unijne
Budżetowe prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Regionalna Izba Obrachunkowa