Skarga kasacyjna od wyroku WSA w W. w sprawie ze skargi I.T. na decyzje Prezesa Głównego Urzędu Miar nr [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie określenia opłaty za udzielenie zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie instalacji lub napraw oraz sprawdzania tachografów samochodowych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Edward Kierejczyk (spr.) Sędzia NSA Zofia Borowicz Sędzia del. WSA Maria Jagielska Protokolant Anna Fyda - Kawula po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej I.T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 12 lutego 2009 r. sygn. akt VI SA/Wa 1880/08 w sprawie ze skargi I.T. na decyzje Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie określenia opłaty za udzielenie zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie instalacji lub napraw oraz sprawdzania tachografów samochodowych 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od I.T. na rzecz Prezesa Głównego Urzędu Miar kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6239 Inne o symbolu podstawowym 623
Inne orzeczenia z hasłem:
Działalność gospodarcza
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Głównego Urzędu Miar
Uzasadnienie strona 1/5

Zaskarżonym wyrokiem z 12 lutego 2009 r. sygn. akt VI SA/Wa 1880/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargi I.T. na decyzje Prezesa Głównego Urzędu Miar z [...] czerwca 2008 r. Nr [...] i z [...] czerwca 2008 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie określenia opłaty za udzielenie zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie instalacji lub napraw oraz sprawdzania tachografów samochodowych.

Ze stanu faktycznego sprawy ustalonego przez Sąd I instancji wynika, że decyzjami z [...] listopada 2005 r. Nr [...] oraz Nr [...] Prezes Głównego Urzędu Miar na podstawie art. 21 § 4 w zw. z § 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. 2005 r. Nr 8, poz. 60) w zw. z art. 24 ust. 6 ustawy z 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (t.j. Dz. U. 2004 r. Nr 243, poz. 2441 ze zm.), zwanej dalej: Prawem o miarach, określił dla skarżącego zaległe opłaty w kwocie 12.000 zł za udzielenie zezwolenia dokonanego jego decyzjami z [...] sierpnia 2005 r. nr [...] oraz z [...] września 2005 r. nr [...] na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie instalacji lub napraw oraz sprawdzania urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym - tachografów samochodowych oraz odsetki za zwłokę od zaległej opłaty. W ich uzasadnieniu stwierdził, że w myśl art. 24a ust. 2 Prawa o miarach wysokość należnych opłat z tytułu ww. zezwolenia (art. 24 ust. 2 pkt 5 Prawa o miarach) określa wnioskodawca, a termin płatności określony został w art. 24a ust. 3 Prawa o miarach na 14 dni od daty doręczenia decyzji. Oznacza to, że wobec doręczenia stronie decyzji nr [...] w dniu [...] sierpnia 2005 r. termin płatności upłynął [...] września 2005 r., a decyzji nr [...] w dniu [...] września 2005 r. termin płatności upłynął [...] października 2005 r. Opłata za wydanie zezwolenia na wykonywanie instalacji lub napraw oraz sprawdzania przyrządów pomiarowych na okres 1 roku w myśl § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 października 2004 r. w sprawie opłat za czynności urzędowe wykonywane przez organy administracji miar i podległe im urzędy (Dz. U. Nr 229, poz. 2309), zwanego dalej: rozporządzeniem, wynosi 12.000 zł, a odsetki za zwłokę są naliczane na mocy art. 53 § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności. Skarżący uiścił powyższe opłaty.

W dniu [...] marca 2008 r. skarżący złożył wnioski o stwierdzenie nieważności decyzji Prezesa Głównego Urzędu Miar z [...] listopada 2005 r. podnosząc, że przepis art. 24 ust. 2 pkt 5 Prawa o miarach w brzmieniu z daty wydania zezwoleń nie przewidywał opłaty za sprawdzanie przyrządów pomiarowych. Ustalenie wysokości opłaty przez ten organ nastąpiło na podstawie przepisu rozporządzenia, który został wydany bez upoważnienia ustawowego. Prezes Głównego Urzędu Miar decyzjami z [...] kwietnia 2008 r. nr [...] oraz nr [...] na podstawie art. 158 § 1 k.p.a. odmówił stwierdzenia nieważności ww. decyzji z [...] listopada 2005 r. W ich uzasadnieniu stwierdził, że stosując § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia obowiązującego w dacie udzielenia zezwoleń działał na podstawie i w granicach prawa.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6239 Inne o symbolu podstawowym 623
Inne orzeczenia z hasłem:
Działalność gospodarcza
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Głównego Urzędu Miar