Skarga kasacyjna na decyzję SKO w Olsztynie w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zmiany zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób
Uzasadnienie strona 2/6

W odpowiedzi Kolegium wniosło o oddalenie skargi, podtrzymując stanowisko zaprezentowane w zakwestionowanej decyzji.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skarga nie zasługiwała na uwzględnienie. Sąd uznał, że istota sporu w przedmiotowej sprawie sprowadzała się do tego, czy skarżącemu - P. R. przysługiwał przymiot strony w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] kwietnia 2009 r. w przedmiocie zmiany udzielonego T. W. zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób na linii komunikacyjnej B. - O. - B.

W uzasadnieniu wyroku powołując się na treść art. 157 § 2 k.p.a. wskazano, iż postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu, przy czym stosownie do art. 28 k.p.a. stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. W postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji stroną jest nie tylko strona postępowania zwykłego zakończonego wydaniem kwestionowanej decyzji, lecz także każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczyć mogą skutki stwierdzenia nieważności tej decyzji. Jednakże podmiot żądający stwierdzenia nieważności kwestionowanej decyzji musi posiadać interes prawny w postępowaniu administracyjnym w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji.

Sąd pierwszej instancji zwrócił uwagę, że interes prawny oznacza istnienie powszechnie obowiązującego przepisu prawa materialnego, który formułuje publiczne prawa lub obowiązki podmiotowe jednostki, które można realizować w drodze postępowania administracyjnego. Tylko zatem przepis prawa materialnego stanowiąc podstawę interesu prawnego, stwarza dla określonego podmiotu legitymację procesową w postępowaniu administracyjnym. WSA zaznaczył, iż o tym, czy podmiot ma interes prawny nie może decydować jedynie sama wola tego podmiotu zainteresowanego prowadzeniem postępowania. Interes prawny nie jest bowiem tożsamy z interesem faktycznym, który oznacza, iż określony podmiot jest bezpośrednio zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, lecz to "zainteresowanie" nie znajduje oparcia w przepisach prawa powszechnie obowiązującego, które stanowiłyby podstawę żądania stosownych czynności organu administracji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny podzielając stanowisko Kolegium wyraził pogląd, iż w rozpatrywanej sprawie skarżący nie posiada interesu prawnego w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji z uwagi na brak normy publicznoprawnej, z której wynikałyby bezpośrednio dla skarżącego określone prawa lub obowiązki. W ocenie tego Sądu, z art. 24 ust. 1 u.t.d. wynika, że postępowanie o zmianę wydanego zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w transporcie drogowym wszczęte mogło być jedynie na wniosek jego posiadacza. W konsekwencji skarżący nie jest stroną ani postępowania o zmianę zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym, ani postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji wydanej na wniosek strony.

Strona 2/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Transport
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze