P. R. wnoszący o stwierdzenie nieważności decyzji o zmianie zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób powołał się na swój interes prawny wynikający m.in. z art. 22 a ust. 1 pkt 2 u.t.d., który w jednostce redakcyjnej lit. a stanowi, iż organy mogą odmówić udzielenia lub zmiany zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w krajowym transporcie drogowym, w przypadku, gdy zostanie wykazane, że projektowana linia regularna stanowić będzie zagrożenie dla już istniejących linii regularnych, z wyjątkiem sytuacji, kiedy linie te są obsługiwane tylko przez jednego przewoźnika lub przez jedną grupę przewoźników. Powołany przepis stanowi właśnie podstawę do wywiedzenia interesu prawnego podmiotów, które znalazły się w określonej w nim sytuacji. Jest on powszechnie obowiązującym przepisem prawa, na podstawie którego podmioty te mogą skutecznie żądać ochrony swego interesu w postępowaniu administracyjnym, zyskując tym samym status strony postępowania.
Z tej perspektywy w rozpatrywanej sprawie przy ocenie legitymacji wnioskodawcy do inicjowania postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności odnieść należało się m.in. do tego, czy wnioskodawca prowadzi na określonej linii regularny przewóz osób na podstawie ważnego zezwolenia, jaka jest częstotliwość świadczonego przez niego przewozu i czy godziny odjazdów z poszczególnych przystanków są zbliżone z tymi, które ustalono w wyniku zmiany zezwolenia udzielonego T. W. Rozważania Sądu pierwszej instancji pozbawione takiej analizy uznać należy za zbyt ogólnikowe i przedwczesne, gdyż zostały przeprowadzone - jak wspomniano - w oderwaniu od stanu faktycznego i prawnego sprawy. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie wynika z nich, aby okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy zostały wyjaśnione i rozważone. W tej sytuacji podniesiony w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia art. 133 §1 p.p.s.a. i art. 134§1 p.p.s.a. w zw. z art. 157 §2 i art. 28 k.p.a. okazał się zasadny.
Nie przesądzając, czy strona skarżąca jest legitymowana do wystąpienia z wnioskiem w przedmiocie stwierdzenia nieważności, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż przy ponownym rozpatrzeniu sprawy nastąpić powinno wyjaśnienie kwestii interesu prawnego wnioskodawcy w sposób nie budzący wątpliwości z uwzględnieniem okoliczności rozpatrywanej sprawy.
Z powyższych względów, na podstawie art. 185 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono, jak w sentencji.
O kosztach postępowania kasacyjnego Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnął na podstawie art. 203 pkt 2 p.p.s.a. w związku z §14 ust 2 pkt 2 lit. a rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).