Skarga kasacyjna na uchwałę Rady Miasta Krakowa w przedmiocie zakazu handlu na obszarze przyległym do Międzynarodowego Portu Lotniczego Kraków
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Biernat Sędziowie NSA Tadeusz Cysek (spr.) Joanna Kabat - Rembelska Protokolant Jerzy Stelmaszuk po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2006 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Miasta Krakowa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 22 listopada 2005 r. sygn. akt III SA/Kr 953/05 w sprawie ze skarg K. G. S. Sp. z o.o. w K. i A. K. na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 8 czerwca 2005 r. nr LXXX/814/05 w przedmiocie zakazu handlu na obszarze przyległym do Międzynarodowego Portu Lotniczego Kraków - Balice 1. oddala skargę kasacyjną; 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie strona 1/7

Objętymi przedmiotową skargą kasacyjną pkt III, IV wyroku z dnia 22 listopada 2005 r. sygn. akt III SA/Kr 953/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie - w wyniku rozpoznania skargi "K. G. S." Sp. z o.o. w K. z dnia 11 sierpnia 2005 r. - stwierdził nieważność uchwały Rady Miasta Krakowa z dnia 8 czerwca 2005 r. Nr LXXX/814/05 w sprawie zakazu handlu na obszarze przyległym do Międzynarodowego Portu Lotniczego Kraków-Balice (pkt III) oraz zasądził od Gminy Kraków na rzecz strony skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego (pkt IV).

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji wskazał, że wymieniona wyżej uchwała została podjęta z powołaniem jako podstawy prawnej art. 40 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) - powoływanej dalej jako ustawa o samorządzie gminnym - i wprowadziła w § 1 ust. 1 zakaz handlu oraz ekspozycji w celach handlowych na oznaczonych działkach, stanowiących obszar przyległy do Międzynarodowego Portu Lotniczego Kraków-Balice - w odniesieniu do określonych towarów, między innymi: pojazdów mechanicznych oraz akcesoriów i części do tych pojazdów, artykułów o charakterze spożywczym, przemysłowym, odzieżowym, elektronicznym, fonograficznym, a także płodów rolnych, przy czym ustanowiony zakaz, zgodnie z § 1 ust. 2 omawianej uchwały miał nie dotyczyć handlu i ekspozycji w celach handlowych "w budynkach i budowlach wybudowanych zgodnie z obowiązującymi przepisami w celu prowadzenia działalności gospodarczej prowadzonej zgodnie z obowiązującymi przepisami".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie podniósł też, że w § 2 poddanej jego kontroli uchwały przewidziano karę grzywny za naruszenie wprowadzonego § 1 ust. 1 zakazu, a w § 4 tej uchwały uregulowano jej termin wejścia w życie i sposób opublikowania.

Oceniając legalność opisanej wyżej uchwały, Sąd I instancji zwrócił uwagę w szczególności, iż dla wydania aktu prawa miejscowego o charakterze porządkowym mającego oparcie w art. 40 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym niezbędne jest łączne wystąpienie dwu przesłanek:

1) obiektywnej, dotyczącej stanu prawnego, tj. braku uregulowania określonej materii w ustawach lub innych przepisach powszechnie obowiązujących;

2) subiektywnej, dotyczącej stanu faktycznego, tj. powstania sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia obywateli albo konieczności zapewnienia porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego.

Rozwijając wywody co do pierwszej z wymienionych przesłanek, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uznał, że brak w przepisach ustawowych regulacji, jaką wprowadzono zaskarżoną uchwałą nie oznacza, że podjęta ona została w zakresie nieuregulowanym dotychczas przepisami powszechnie obowiązującymi, w sytuacji tzw. luki w prawie. Sąd I instancji podniósł też, że Rada Miasta Krakowa wypowiadając się w sprawie podkreśliła, iż przyczyną uchwalenia konkretnego aktu prawa miejscowego było dążenie do przeciwdziałania zagrożeniom, jakie dla funkcjonowania lotniska niesie istnienie w jego pobliżu giełdy samochodowej (blokowanie ulic przez nieprawidłowo parkujące samochody, co może utrudnić przeprowadzenie ewentualnej akcji ratunkowej). Uwzględniając to, Sąd I instancji stwierdził, że o zakresie nieuregulowanym można by mówić w niniejszej sprawie, gdyby w systemie prawnym nie było takich regulacji prawnych, które dają możliwość przeciwdziałania wskazanym zagrożeniom. One jednak istnieją. Zaliczyć do nich można zwłaszcza: ustawę - Prawo o ruchy drogowym z dnia 20 czerwca 1997 r. (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), powoływaną dalej jako ustawa - Prawo o ruchy drogowym, w której uregulowano zasady ruchu na drogach publicznych oraz w strefach zamieszkania, a zwłaszcza reguły dotyczące zatrzymywania i postoju pojazdów, a także zasady kontroli ruchu drogowego; ustawę o drogach publicznych z dnia 21 marca 1985 r. (t.j. Dz.U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2086 ze zm.), powoływaną dalej jako ustawa o drogach publicznych, wprowadzającą zakaz zajęcia pasa drogowego na cele niezwiązane z gospodarką i komunikacją drogową, w szczególności wykonywania czynności mogących zagrozić bezpieczeństwu ruchu drogowego; ustawę z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz.U. Nr 12, poz. 114 ze zm.), przewidującą sankcje karne za zagrożenie bezpieczeństwu w ruchu lądowym, tamowanie lub utrudnianie ruchu na drodze publicznej lub w strefie zamieszkania. Sąd I instancji wspomniał także o ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz.U. Nr 130, poz. 1112), powoływanej dalej jako Prawo lotnicze, regulującej kwestie bezpieczeństwa i porządku w sąsiedztwie portu lotniczego.

Strona 1/7