Skarga kasacyjna na decyzję Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa w przedmiocie nadania uprawnień budowlanych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia NSA Maria Myślińska Sędzia NSA Urszula Raczkiewicz (spr.) Protokolant Bogusław Piszko po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Sz. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 13 stycznia 2011 r. sygn. akt VII SA/Wa 1847/10 w sprawie ze skargi Sz. J. na decyzję Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie nadania uprawnień budowlanych 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od Sz. J. na rzecz Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6017 Samodzielne funkcje techniczne w budownictwie
Inne orzeczenia z hasłem:
Uprawnienia do wykonywania zawodu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Nadzoru Budowlanego
Uzasadnienie strona 1/5

Wyrokiem z dnia 13 stycznia 2011 r., sygn. akt VII SA/Wa 1847/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę Sz. J., na decyzję Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie odmowy nadania uprawnień budowlanych, z następującym uzasadnieniem.

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...], Komisja Kwalifikacyjna D. Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa, w powołaniu na art. 24 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r., Nr 5, poz. 42, ze zm.), art. 104 § 1 i 2 k.p.a. i § 7 ust. 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 28 kwietnia 2006 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. Nr 83, poz. 578, ze zm.), zw. dalej rozporządzeniem, odmówiła Sz. J., dalej: "skarżący" nadania uprawnień budowlanych do projektowania bez ograniczeń w specjalności konstrukcyjno-budowlanej, bez przeprowadzenia egzaminu.

W uzasadnieniu organ pierwszej instancji wskazał, że skarżący legitymuje się dyplomem ukończenia studiów na Akademii Rolniczej we W. z dnia [...] lipca 2005 r. nr [...] i uzyskaniem tytułu magistra inżyniera budownictwa. W książce praktyki zawodowej, zarejestrowanej w dniu [...] czerwca 2006 r. w D. Okręgowej Izbie Inżynierów Budownictwa we W. pod nr [...], skarżący udokumentował praktykę zawodową przy sporządzaniu projektów w okresie od [...] czerwca 2006 r. do [...] lipca 2008 r. oraz na budowie w okresie od [...] grudnia 2008 r. do [...] stycznia 2010 r.

W ocenie Komisji Kwalifikacyjnej, analiza przedłożonych dokumentów nie daje podstaw do uznania, że praktyka zawodowa skarżącego spełnia wymóg wynikający z przepisu art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U z 2006 r. Nr 156, poz.1118, ze zm.), ponieważ odbycie praktyki potwierdził inż. H. K., który z racji pełnionej funkcji sprawdzającego projekty nie uczestniczył bezpośrednio w procesie projektowania (nie sporządzał projektu). Nie mógł w związku z tym pełnić bezpośredniego kierownictwa pracami projektowymi wykonywanymi przez skarżącego. Sprawdzający, wykonując swoje obowiązki, nie pełni bezpośredniego kierownictwa nad pracami projektowymi, a jedynie sprawdza projekt budowlany sporządzony przez projektanta, podobnie jak inspektor nadzoru na budowie nie uczestniczy bezpośrednio w realizacji robót budowlanych, a jedynie sprawdza wykonane roboty budowlane. Komisja Kwalifikacyjna D. Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa uznała jedynie praktykę skarżącego odbytą na budowie w okresie od [...] grudnia 2008 r. do [...] stycznia 2010 r. w wymiarze 12,5 miesiąca.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r. Krajowa Komisja Kwalifikacyjna Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa, po rozpatrzeniu odwołania Sz. J. utrzymała w mocy decyzję pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że z akt sprawy bezspornie wynika, iż praktyką projektową strony kierował H. K., nie będący autorem projektów objętych praktyką, lecz osobą sprawdzającą w rozumieniu art. 20 ust. 2 Prawa budowlanego. Funkcję H. K., jako sprawdzającego projekty, wyraźnie zaznaczono w książce praktyki zawodowej. Ponadto z zaświadczenia podpisanego przez R. M. wynika, że H. K. w "A. P. A." pełnił "funkcję sprawdzającego i konsultanta przy sporządzaniu projektów budowlanych branży konstrukcyjno-budowlanej". Natomiast z innego pisma R. M. wynika, że prace zespołu konstruktorów organizował i podpisywał projekty P. J.. H. K. był, co prawda sprawdzającym, ale sytuacja ta nie dotyczy projektów sporządzanych przez stronę. W ocenie organu odwoławczego kierujący praktyką strony H. K. wykonywał dwa rodzaje zadań. Po pierwsze, był osobą sprawdzającą, po drugie był konsultantem przy sporządzaniu projektów budowlanych w zakresie rozwiązań konstrukcyjno-budowlanych. Nie pełnił zatem funkcji projektanta. Autorem 16 z 17 projektów opisanych w książce praktyki zawodowej był P. J. Organ odwoławczy stwierdził, że z brzmienia art. 14 ust. 4 Prawa budowlanego wynika, że nadzór osoby kierującej praktyką ma dotyczyć etapu sporządzania projektu. Chodzi zatem o kierowanie procesem projektowania czyli dokonywania obliczeń, sporządzania opisu technicznego, dokumentacji technicznej itp. Natomiast sprawdzanie projektu pod względem zastosowanych rozwiązań technicznych nie dotyczy samego procesu projektowania lecz związane jest z oceną gotowego projektu.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6017 Samodzielne funkcje techniczne w budownictwie
Inne orzeczenia z hasłem:
Uprawnienia do wykonywania zawodu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Nadzoru Budowlanego