Skarga kasacyjna na decyzję Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w przedmiocie indywidualnej interpretacji przepisów ustawy o opłatach abonamentowych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia NSA Andrzej Skoczylas (spr.) Sędzia del. WSA Małgorzata Grzelak Protokolant Beata Kołosowska po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej B. Sp. z o.o. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2015 r. sygn. akt VI SA/Wa 1294/15 w sprawie ze skargi B. Sp. z o.o. w P. na decyzję Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie indywidualnej interpretacji przepisów ustawy o opłatach abonamentowych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od B. Sp. z o.o. w P. na rzecz Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6259 Inne o symbolu podstawowym 625
657
Inne orzeczenia z hasłem:
Radiofonia i telewizja
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji
Uzasadnienie strona 1/6

Wyrokiem z dnia 10 listopada 2015 r., sygn. akt VI SA/Wa 1294/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił w całości skargę B. Sp. z o.o. w P. na decyzję Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] lutego 2015 r. w przedmiocie indywidualnej interpretacji przepisów ustawy o opłatach abonamentowych.

Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji wskazał, że wnioskiem z dnia [...] września 2014 r. B. Sp. z o.o. w P. zwróciła się do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 1204 ze zm.), w szczególności art. 5 ust. 2 pkt 3 tej ustawy. Spółka zaznaczyła, że jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą, której przedmiotem pozostają m.in. wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (wg PKD 77.11.Z), wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (wg PKD 77.12.Z), wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, niesklasyfikowanych (wg PKD 77.39.Z). Podklasa ta obejmuje wynajem profesjonalnego sprzętu radiowego. Zdaniem spółki, na tej podstawie można stwierdzić, że prowadzi ona działalność gospodarczą zarówno w zakresie wynajmu pojazdów samochodowych, jak i wynajmu odbiorników radiofonicznych, ponieważ pojazdy zastępcze, przeznaczone do wynajmu, są wyposażone w odbiorniki radiofoniczne. Spółka zawiera z klientami umowy najmu pojazdów, jednak zawierane umowy nie wskazują bezpośrednio, że pojazd jest wynajmowany razem z odbiornikiem radiofonicznym. Jedynie protokół przekazania pojazdu najemcy wskazuje, że częścią wyposażenia pojazdu pozostaje m.in. odbiornik radiofoniczny. Spółka, udostępniając najemcom pojazdy zastępcze, przekazuje im zatem również m.in. radioodbiorniki, jako że są one integralnie połączone z pojazdem. W okresie, w którym pojazd zastępczy nie jest objęty najmem, pozostaje na parkingu, a odbiornik radiofoniczny znajdujący się w nim nie jest wówczas używany przez spółkę. Wobec tego - w jej ocenie - zasadnym jest pytanie, czy w świetle art. 5 ust. 2 pkt 3 ustawy o opłatach abonamentowych, w opisanym zdarzeniu przyszłym obowiązkowi rejestracji nie będą podlegały odbiorniki radiofoniczne będące wyposażeniem pojazdów zastępczych? Zdaniem spółki, odbiorniki radiofoniczne, które będą stanowiły wyposażenie pojazdów zastępczych, nie będą w takiej sytuacji podlegały rejestracji na podstawie powyższego przepisu, ponieważ przeznaczone one będą (wraz z pojazdami zastępczymi) wyłącznie do przekazania osobom trzecim do używania na podstawie umów, które z kolei należą do przedmiotu działalności spółki.

Decyzją z dnia [...] października 2014 r. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, stosując art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672 ze zm.; powoływanej dalej jako: u.s.d.g.), art. 104 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1257; powoływanej dalej jako: k.p.a.), uznała za nieprawidłowe stanowisko spółki, zgodnie z którym odbiorniki radiofoniczne, które będą stanowiły wyposażenie pojazdów zastępczych, nie będą podlegały rejestracji na podstawie art. 5 ust. 2 pkt 3 ustawy o opłatach abonamentowych. W uzasadnieniu stwierdzono, że zgodnie ze wskazanym przepisem, obowiązkowi rejestracji nie podlegają odbiorniki radiofoniczne i telewizyjne przeznaczone przez przedsiębiorcę wyłącznie do sprzedaży lub przekazania osobom trzecim do używania na podstawie umów, jeżeli czynności te należą do przedmiotu działalności gospodarczej danego przedsiębiorcy. Zdaniem organu, wyłączenie to w opisie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez spółkę nie występuje, gdyż sprzedaż lub przekazanie odbiorników na podstawie umów nie należy do przedmiotu działalności gospodarczej przedsiębiorcy. Ponadto odbiorniki, ze względu na integralność połączenia z pojazdem, nie spełniają przesłanki z art. 5 ust. 2 pkt 3 ustawy o opłatach abonamentowych.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6259 Inne o symbolu podstawowym 625
657
Inne orzeczenia z hasłem:
Radiofonia i telewizja
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji