Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal Sędziowie Małgorzata Korycińska (spr.) NSA Barbara Wasilewska Protokolant Marcin Chojnacki po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2006 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Wojewody Śląskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 9 listopada 2005 r. sygn. akt I SA/Gl 667/05 w sprawie ze skargi Wojewody Śląskiego na uchwałę Rady Gminy w Łodygowicach z dnia 31 stycznia 2005 r. Nr XXIV/253/05 w przedmiocie ulg w spłacaniu należności pieniężnych 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 9 listopada 2005 r., sygn. akt I SA/GL 667/05 oddalił skargę Wojewody Śląskiego na uchwałę Rady Gminy w Łodygowicach z dnia 31 stycznia 2005 r. Nr XXIV/253/05 w przedmiocie ulg w spłaceniu należności pieniężnych.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podał następujący stan faktyczny: Rada Gminy w Łodygowicach uchwałą Nr XXIV/253/05 z dnia 31 stycznia 2005 r. umorzyła część wierzytelności gminy w kwocie 55.700,00 zł należnej od Wójta Gminy z tytułu utraty wynagrodzenia w związku z niezłożeniem w ustawowym terminie informacji o prowadzonej działalności gospodarczej przez małżonkę.
Od tej uchwały Wojewoda Śląski wniósł skargę w trybie art. 93 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. W uzasadnieniu skargi wskazał, że przepis stanowiący podstawę prawną zaskarżonej uchwały upoważnia Radę Gminy do rozkładania na raty lub umarzania wierzytelności dotyczących Wójta Gminy. Rada Gminy w Łodygowicach podejmując zaskarżoną uchwałę określiła wyłącznie wysokość kwoty podlegającej umorzeniu, nie wskazała natomiast przesłanki uzasadniającej podjęcie przez nią decyzji o umorzeniu wierzytelności należnej od Wójta Gminy, które zostały wymienione enumeratywnie w § 1 ust. 1 uchwały nr XXVIII 216/2002.
Wojewoda Śląski podniósł, iż Rada Gminy postanowiła w § 2 ust. 1 uchwały z dnia 19 kwietnia 2002 r., że Wójt Gminy, z zastrzeżeniem ust. 2 może rozłożyć na raty wierzytelność w wysokości nieprzekraczającej 5000 zł oraz umorzyć wierzytelność do kwoty nieprzekraczającej 1500 zł. Jednocześnie § 2 ust. 2 tej uchwały stanowi, że w sprawach rozkładania na raty lub umarzania wierzytelności dotyczących między innymi Wójta Gminy właściwa jest wyłącznie Rada Gminy. Nie oznacza to, w jego przekonaniu, że Rada Gminy może rozłożyć na raty bądź umorzyć wierzytelność dotyczącą Wójta w dowolnej wysokości, gdyż kwoty, do jakich może to uczynić są określone w § 2 ust. 1 wspomnianej uchwały. Zastrzeżenie, o którym mowa w omawianym przepisie dotyczy więc jedynie podmiotu upoważnionego do umorzenia bądź rozłożenia na raty, nie zaś wysokości kwot, do jakich można to uczynić.
Wojewoda uznał również, że zaskarżona uchwała stanowi w rzeczywistości próbę obejścia skutków prawnych, związanych z niezłożeniem przez wójta w ustawowym terminie informacji o prowadzonej działalności gospodarczej małżonki. Niewypełnienie wskazanego obowiązku powoduje bowiem z mocy prawa utratę wynagrodzenia za okres od dnia, w którym powinno być złożone oświadczenie, do dnia jego złożenia. Sankcja ta wynika wprost z przepisu art. 24 k ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Wypłacane w tym przypadku Wójtowi Gminy wynagrodzenie należy traktować jako świadczenie nienależne, które jest on obowiązany zwrócić. Tymczasem Rada Gminy kwestionowaną uchwałą postanowiła usunąć skutki wynikające z obowiązujących w tym zakresie przepisów.
Odpowiadając na skargę Rada Gminy w Łodygowicach wniosła o jej oddalenie, podnosząc, że istota skargi sprowadzała się do zarzutu obejścia skutków prawnych wynikających z nałożenia na Wójta Gminy sankcji wynikających z art. 24 k ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Skarżący nie wyjaśnił, na czym miało polegać obejście prawa w odniesieniu do sytuacji, gdy zaskarżona uchwała nie ustala ani nie modyfikuje sankcji wynikającej z mocy prawa. Odnośnie zarzutu naruszenia § 2 ust. 2 uchwały Rady Gminy w Łodygowicach Nr XXVII/216/2002 z dnia 19 kwietnia 2002 r. wskazano, że kompetencja rad gminy do ustalania zasad umarzania służących jej wierzytelności, do których nie stosuje się Ordynacji podatkowej, wynika z art. 34 a ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych a ta norma nie zawiera żadnych ograniczeń kwotowych, po przekroczeniu których kompetencja rady gminy przechodziłaby na inny organ.