Skarga kasacyjna na decyzję Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w przedmiocie indywidualnej interpretacji przepisów ustawy o opłatach abonamentowych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia NSA Andrzej Skoczylas Sędzia del. WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Protokolant Beata Kołosowska po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. Sp. z o. o. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 września 2015 r. sygn. akt VI SA/Wa 1297/15 w sprawie ze skargi A. Sp. z o. o. w P. na decyzję Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie indywidualnej interpretacji przepisów ustawy o opłatach abonamentowych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od A. Sp. z o.o. w P. na rzecz Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6259 Inne o symbolu podstawowym 625
657
Inne orzeczenia z hasłem:
Radiofonia i telewizja
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji
Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z 14 września 2015 r., sygn. akt VI SA/Wa 1297/15 oddalił skargę A. Sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie indywidualnej interpretacji przepisów ustawy o opłatach abonamentowych.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Wnioskiem z [...] września 2014 r. A. Sp. z o.o. z siedzibą w P. (dalej skarżąca lub A.) zwróciła się w trybie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j.: Dz. U. z 2013 r. poz. 672 ze zm., dalej u.s.d.g.) do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych (t.j.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1204 ze zm., dalej: u.o.a.), mianowicie: czy w świetle art. 5 ust. 2 pkt 3 u.o.a., w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym obowiązkowi rejestracji nie będą podlegały odbiorniki radiofoniczne będące wyposażeniem pojazdów zastępczych. Spółka wskazała, że jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą, której przedmiotem pozostają m.in. wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (wg PKD 77.11.Z), wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (wg PKD 77.12.Z), wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, niesklasyfikowanych (wg PKD 77.39.Z). Podklasa ta obejmuje wynajem profesjonalnego sprzętu radiowego. Zdaniem spółki, na tej podstawie można stwierdzić, że prowadzi ona działalność gospodarczą zarówno w zakresie wynajmu pojazdów samochodowych, jak i wynajmu odbiorników radiofonicznych, ponieważ pojazdy zastępcze, przeznaczone do wynajmu, są wyposażone w odbiorniki radiofoniczne. Spółka podniosła, że zawiera z klientami umowy najmu pojazdów, jednak zawierane umowy nie wskazują bezpośrednio, że pojazd jest wynajmowany razem z odbiornikiem radiofonicznym. Jedynie protokół przekazania pojazdu najemcy wskazuje, że częścią wyposażenia pojazdu pozostaje m.in. odbiornik radiofoniczny. Spółka, udostępniając więc najemcom pojazdy zastępcze, przekazuje im również m.in. radioodbiorniki, jako że są one integralnie połączone z pojazdem. W okresie, w którym pojazd zastępczy nie jest objęty najmem, pozostaje on na parkingu, a odbiornik radiofoniczny nie jest wówczas używany przez spółkę. Zdaniem A., odbiorniki radiofoniczne, które będą stanowiły wyposażenie pojazdów zastępczych, nie będą w takiej sytuacji podlegały rejestracji na podstawie powyższego przepisu, ponieważ przeznaczone one będą (wraz z pojazdami zastępczymi) wyłącznie do przekazania osobom trzecim do używania na podstawie umów, które z kolei należą do przedmiotu działalności spółki.

Decyzją z dnia [...] października 2014 r. nr [...] Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji (KRRiTV) stosując art. 10 ust. 5 u.s.d.g., art. 104 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm., dalej k.p.a.), uznała za nieprawidłowe stanowisko spółki A., że odbiorniki radiofoniczne, które będą stanowiły wyposażenie pojazdów zastępczych, nie będą podlegały rejestracji na podstawie art. 5 ust. 2 pkt 3 ww. u.o.a.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6259 Inne o symbolu podstawowym 625
657
Inne orzeczenia z hasłem:
Radiofonia i telewizja
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji