Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec (spr.) Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz Sędzia NSA Andrzej Skoczylas Protokolant Beata Kołosowska po rozpoznaniu w dniu 6 października 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 listopada 2014 r. sygn. akt VI SAB/Wa 52/14 w sprawie ze skargi M. K. na bezczynność i przewlekłość Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w zakresie wyrażenia zgody na leczenie poza granicami kraju 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. zasądza od Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia na rzecz M. K.180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 12 listopada 2014 r., sygn. akt VI SAB/Wa 52/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. K. na bezczynność i przewlekłość Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w przedmiocie postępowania w zakresie wyrażenia zgody na leczenie poza granicami kraju.
Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji wskazał, że M. K., na podstawie art. 35 § 1 w zw. z art. 35 § 3 oraz art. 36 § 1 i § 2 kpa wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę z dnia 25 czerwca 2014 r. na bezczynność i na niezałatwienie sprawy w terminie przez Prezesa NFZ.
Skarżąca stwierdziła, że postępowanie w sprawie z jej wniosku o wyrażenie przez NFZ zgody na leczenie poza granicami Polski toczy się od 12 listopada 2012 r. i do dnia wniesienia skargi nie zostało zakończone. NFZ przesyła jedynie wewnętrzną korespondencję pomiędzy Oddziałem [...] i centralą odmawiając wszczęcia odrębnego postępowania w sprawie zwrotu kosztów leczenia.
Zdaniem organu w pierwszej kolejności miał on obowiązek rozpatrzenia wniosku skarżącej o wyrażenie zgody na leczenie, stąd wzywał wielokrotnie skarżącą, na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2007 r. w sprawie wniosku o leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju oraz pokrycie kosztów transportu (Dz. U. Nr 249, poz. 1867 ze zm.; dalej: rozporządzenie MZ), do uzupełnienia wniosku.
Stwierdzając, że pomiędzy NFZ i skarżącą powstał spór co do prawidłowości złożenia wniosku, skarżąca zarzuciła Funduszowi unikanie wydania rozstrzygnięcia w sprawie. Z tych względów zdaniem skarżącej NFZ dopuścił się bezczynności o charakterze rażącym, co uzasadnia wniosek o wymierzenie grzywny.
Sąd I instancji uzasadniając oddalenie skargi na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: ppsa), stwierdził, że z akt sprawy wynika, że w odpowiedzi na wniosek złożony przez rodziców skarżącej w jej imieniu w dniu 12 listopada 2012 r., w dniu 13 listopada 2012 r., [...] Oddział Wojewódzki NFZ w P. zawiadomił wnioskujących o wszczęciu postępowania w sprawie wyrażenia zgody na leczenie dziecka za granicą, informując o prawach strony postępowania.
Z ustaleń organu WSA wywiódł, że skarżąca wnioskowała (część I.A. poz. 2.1 i 2.2 wniosku) o przeprowadzenie poza granicami kraju leczenia lub badań diagnostycznych, których nie przeprowadza się w Polsce i o pokrycie kosztów transportu. Wniosek w części II i IIIb wypełniła prof. dr hab. M. F. specjalista chorób dzieci, specjalista chorób zakaźnych wskazując w cz. II wniosku, że jedynym leczeniem jest przeprowadzenie operacji i terapii w ośrodku przygotowanym do tego rodzaju procedur.
W uzasadnieniu wyroku wskazano, że z opisu przebiegu postępowania wynika, że już w dniu 13 listopada 2012 r. [...] OW NFZ zwrócił się do prof. dr hab. M. F. z prośbą o udzielenie informacji o szacunku kosztów transportu pacjentki do szpitala w Berlinie, o doprecyzowanie zakresu proponowanego leczenia zagranicznego (uzupełnienie pkt 6 wniosku w części II) oraz o podanie rodzaju specjalistycznych badań diagnostycznych (pkt 7 części IIIb wniosku), gdyż w tej części wniosku lekarz go wypełniający podała jedynie, iż badania powinny mieć charakter specjalistyczny oraz że proponuje się pobyt pacjentki na oddziale intensywnej terapii. W związku z tym, że wskazany sposób leczenia powinien prowadzić lekarz specjalista neurochirurg, w wymienionym piśmie zwrócono się o wskazanie takiego specjalisty w Klinice [...] w P., w której pracuje prof. dr hab. M. F., spełniającego kryteria rozporządzenia MZ, który mógłby wypełnić wniosek w częściach II i IIIb, na co zwrócił uwagę konsultant wojewódzki wypełniający 12 listopada 2012 r. część IVb wniosku jednocześnie stwierdzając, że co do pełnej zasadności wniosku należy zasięgnąć informacji u właściwego konsultanta wojewódzkiego z dziedziny neurochirurgii.