Skarga kasacyjna na bezczynność Ministra Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania zażalenia
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Czesława Socha (spr.) Sędzia NSA Małgorzata Korycińska Sędzia NSA Zofia Przegalińska Protokolant Konrad Piasecki po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Ministra Pracy i Polityki Społecznej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 stycznia 2011 r. sygn. akt V SAB/Wa 2/11 w sprawie ze skargi "[...]" Spółki z o.o. w [...] na bezczynność Ministra Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania zażalenia 1. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania; 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego w całości zdanie odrębne do uzasadnienia

Uzasadnienie strona 1/4

Wyrokiem z dnia 28 stycznia 2011 r. o sygnaturze V SAB/Wa 2/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w sprawie ze skargi "[...] na bezczynność Ministra Pracy i Polityki Społecznej - zobowiązał Ministra Pracy i Polityki Społecznej do rozpoznania zażalenia "[...] z dnia [...] marca 2010 r. na postanowienie Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z dnia [...] lutego 2010 r. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosków o wypłatę dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych oraz złożenia wniosków o wypłatę refundacji składek na ubezpieczenia społeczne w terminie 30 dni od zwrotu akt administracyjnych z Sądu.

Sąd I instancji skargę "[...]" Spółki z o.o. na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] kwietnia 2010 r., pozostawiające bez rozpoznania zażalenie pełnomocnika Spółki na postanowienie Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z dnia [...] lutego 2010 r., uznał za zasadne. Wynikało z niej, że nie zgadza się z nierozpoznaniem środka odwoławczego. Sąd stwierdził, że nie było podstaw do pozostawienia przez organ II instancji zażalenia strony bez rozpoznania. Chodzi o brak legitymacji po stronie pełnomocnika Spółki [...] do występowania w postępowaniu w imieniu strony przed organem odwoławczym, tj. Ministrem Pracy i Polityki Społecznej. W pełnomocnictwie brak było upoważnienia do występowania przed organami administracji państwowej. Sąd I instancji wskazał, że pełnomocnictwo to udzielone zostało w oparciu o art. 25 , c-d oraz art. 26 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej... Dz. U. z 2008 r. Nr 14 poz. 92 ze zm.). Obejmowało jedynie ogólne upoważnienie do działania w imieniu pracodawcy wobec PFRON w zakresie ubiegania się o refundację składek na ubezpieczenia społeczne i/lub dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych. Z treści pełnomocnictwa wynikało, że pełnomocnik upoważniony był do działania w sprawach związanych z ubieganiem się o refundację składek i/lub wypłatę dofinansowania do wynagrodzenia dla pracowników niepełnosprawnych. W myśl przepisów ustawy o rehabilitacji zawodowej organem I instancji jest w takich sprawach Prezes PFRON, a od orzeczeń środki odwoławcze rozpoznaje Minister Pracy i Polityki Społecznej. Treść udzielonego pełnomocnictwa nie dawała podstaw do zakwestionowania uprawnień pełnomocnika do wniesienia zażalenia w sprawie zakończonej rozstrzygnięciem Prezesa PFRON i jego legitymacji do udziału w postępowaniu administracyjnym przed organem odwoławczym. Sąd I instancji podkreślił, że skoro po stronie organu istniały wątpliwości odnośnie właściwego umocowania pełnomocnika Skarżącej, to wezwanie skierowane do strony powinno wyraźnie wskazywać uzupełnienia jakich braków organ domaga się od strony. Sąd stwierdził, że treść skierowanego do Spółki wezwania zobowiązującego do złożenia pełnomocnictwa, sformułowana została w sposób nieprecyzyjny. Wnosić można było, że organ wzywa do nadesłania oryginału pełnomocnictwa, posiadając jedynie jego kopię, a którego treści nie kwestionuje.

Strona 1/4