Skarga kasacyjna na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar w przedmiocie odmowy uznania nadpłaty
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Cysek Sędzia NSA Joanna Kabat -Rembelska (spr.) Sędzia del. WSA Maria Jagielska Protokolant Anna Wróblewska po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prezesa Głównego Urzędu Miar od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 28 maja 2008 r. sygn. akt VI SA/Wa 588/08 w sprawie ze skargi AMS R. Spółka jawna R. K., M. K. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uznania nadpłaty 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.; 2. zasądza od AMS R. Spółka jawna R. K., M. K. na rzecz Prezesa Głównego Urzędu Miar 1.597 (tysiąc pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6046 Inne koncesje i zezwolenia
Inne orzeczenia z hasłem:
Działalność gospodarcza
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Głównego Urzędu Miar
Uzasadnienie strona 1/6

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 28 maja 2008 r. sygn. akt VI SA/Wa 588/08 po rozpoznaniu skargi A. Spółka jawna R. K., M. K. z siedzibą w L. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia [...] stycznia 2008 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uznania nadpłaty - stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia [...] grudnia 2007 r.

Sąd orzekał w następującym stanie sprawy.

Prezes Głównego Urzędu Miar decyzją z dnia [...] kwietnia 2005 r., nr [...], udzielił Spółce Jawnej A. R. R. K., M. K. z siedzibą w L. zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie instalacji lub napraw oraz sprawdzania urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym - tachografów samochodowych.

W związku wydaniem tego zezwolenia organ na podstawie § 9 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 października 2004 r. - w sprawie opłat za czynności urzędowe wykonywane przez organy administracji miar i podległe im urzędy (Dz. U. Nr 229, poz. 2309, dalej: rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie opłat), określił opłatę w wysokości 30.000 zł. Kwota ta została przez Spółkę A. R. uiszczona.

Spółka A. R. pismem z dnia 17 września 2007 r., wezwała Prezesa Głównego Urzędu Miar do dobrowolnej zapłaty kwoty 26.436,00 zł z tytułu opłaty za udzielenie zezwolenia nr [...], z uwagi na brak podstawy prawnej do pobrania opłaty za wydanie zezwolenia na sprawdzanie urządzeń pomiarowych. Spółka podniosła, że obowiązujący w dacie wydania zezwolenia art. 24 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: Prawo o miarach) stanowił, że opłaty pobiera się za udzielenie lub zmianę zezwolenia do wykonywania napraw lub instalacji przyrządów pomiarowych. Powołany przepis nie przewidywał obowiązku ponoszenia opłaty za zezwolenie na wykonywanie działalności w zakresie sprawdzania urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym. Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie opłat, wydanego na podstawie upoważnienia ustawowego określonego w art. 24a ust. 4 Prawa o miarach, w zakresie ustalającym wysokość opłaty za zezwolenie na sprawdzanie urządzeń rejestrujących, były, zdaniem spółki, pozbawione mocy prawnej, gdyż wykraczały poza upoważnienie ustawowe.

Prezes Głównego Urzędu Miar decyzją z dnia [...] grudnia 2007 r. odmówił stwierdzenia nadpłaty z tytułu pobrania opłaty za czynności urzędowe związane z wydaniem zezwolenia nr [...] z dnia [...] kwietnia 2005 r.

W uzasadnieniu organ wskazał, że miał obowiązek zastosowania w sprawie § 9 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie opłat, gdyż w dacie ustalania opłaty był to przepis powszechnie obowiązujący. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą, organy państwowe nie mogą odmawiać stosowania i egzekwowania obowiązujących przepisów prawa. Przeciwne postępowanie oznaczałoby podważanie porządku prawnego w państwie. Skoro zatem rozporządzenie określało stosowne opłaty, to organ administracji nie mógł odstąpić od ich pobierania.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6046 Inne koncesje i zezwolenia
Inne orzeczenia z hasłem:
Działalność gospodarcza
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Głównego Urzędu Miar