Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Rysz Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska (spr.) Sędzia del. WSA Piotr Kraczowski Protokolant Marcin Chojnacki po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lutego 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 1890/14 w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości z tytułu opłat abonamentowych 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie 2. zasądza od S. K. na rzecz Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 2 lutego 2015 r., sygn. akt V SA/Wa 1890/14, uchylił decyzję Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z 14 maja 2014 r. odmawiającą S.K. umorzenia należności z tytułu opłat abonamentowych.
Sąd pierwszej instancji orzekał następujący stanie sprawy:
S. K.pismem z 2 listopada 2012 r. zwrócił się do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (dalej: KRRiT) o odstąpienie od żądania zapłaty abonamentu, wskazując, że 30 lipca 2012 r. zostało wystawione upomnienie wzywające go do zapłaty należności w wysokości 1 553,95 zł tytułem zapłaty zaległego abonamentu wraz z kosztami upomnienia i odsetkami. Pismo skarżącego zostało potraktowane przez organ jako wniosek o umorzenie zaległości i w związku z tym KRRiT pismem z 6 lutego 2013 r. wezwała skarżącego do wykazania spełnienia przesłanek, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych (Dz. U. Nr 85, poz. 728 ze zm., dalej: ustawa o opłatach abonamentowych).
S. K. pismem z 16 lutego 2013 r. zwrócił się z wnioskiem "o odstąpienie nękania żądaniami zapłaty". Podał, że z posiadanego odbiornika nie jest w stanie odbierać programu.
KRRiT decyzją z 13 marca 2013 r. nr ... odmówiła umorzenia zaległości za okres od 1 stycznia 2008 r. do 28 lutego 2013 r. w wysokości 1077,10 zł wraz z odsetkami w wysokości 352,47 zł.
S. K. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
KRRiT decyzją z 14 maja 2014 r. utrzymała w mocy własną decyzję z 13 marca 2013 r., podnosząc, że do wniosku nie dołączono dokumentów uprawdopodabniających zaistnienie przesłanek uzasadniających umorzenie zaległości.
S. K. na powyższą decyzję złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, podkreślając, że nie był wzywany do złożenia dodatkowych dokumentów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) uchylił zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu Sąd podał, że organy administracji publicznej naruszyły przepisy postępowania w stopniu, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 ustawy o opłatach abonamentowych w wyjątkowych sytuacjach, jeżeli przemawiają za tym szczególne względy społeczne lub przypadki losowe, KRRiT może umorzyć lub rozłożyć na raty zaległości w płatności opłat abonamentowych, odsetki za zwłokę w ich uiszczaniu, opłatę, o której mowa w art. 5 ust. 3, oraz odsetki za zwłokę w jej uiszczaniu. Decyzja dotycząca umorzenia opłat abonamentowych ma charakter uznaniowy.
Stosownie do art. 107 § 1 k.p.a. decyzja powinna zawierać, między innymi, uzasadnienie faktyczne i prawne. W myśl art. 107 § 3 k.p.a. uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa. Z kolei zgodnie z art. 7 k.p.a. organ administracji powinien dążyć do wyjaśnienia sprawy. Organ zatem powinien podjąć wszelkie kroki, aby dokładnie wyjaśnić stan faktyczny sprawy (zasada prawdy obiektywnej), która jest realizowana poprzez przepisy normujące postępowanie dowodowe (art. 77 k.p.a.) oraz ocenę materiału dowodowego (art. 80 k.p.a.).