Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz Sędziowie NSA Małgorzata Korycińska Cezary Pryca (spr.) Protokolant Magdalena Sagan po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Wojewody Ś. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 2 czerwca 2008 r. sygn. akt III SA/Gl 1564/07 w sprawie ze skargi Wojewody Śląskiego na uchwałę Rady Miasta C. z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie taryf opłat za usługi przewozowe 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w G.; 2) zasądza od Gminy C. na rzecz Wojewody Ś. kwotę 220 (dwieście dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 2 czerwca 2008 r. o sygn. akt III SA/Gl 1564/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w G., po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wojewody Ś. na uchwałę Rady Miasta C. z dnia 14 maja 2007 r. nr 105/XI/2007 w zakresie skargi organu nadzoru na uchwałę rady gminy w przedmiocie cen, stwierdził nieważność pkt 5 części I i pkt 1 części II załącznika numer 2 określonego w § 1 ust. 2 zaskarżonej uchwały, oddalił skargę w pozostałej części i stwierdził, że nie podlega wykonaniu pkt 5 części I i pkt 1 części II załącznika numer 2 określonego w § 1 ust. 2 zaskarżonej uchwały do czasu uprawomocnienia się wyroku.
Przedstawiając w uzasadnieniu orzeczenia stan sprawy Sąd I instancji podał, że Rada Miasta C., powołując się na art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz.U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.) w związku z art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1 oraz art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm. - j.t.), wskazaną wyżej uchwałą nr 105/XI/2007 z dnia 14 maja 2007 r. w sprawie taryf opłat za usługi przewozowe lokalnym transportem zbiorowym w C. powierzone do realizacji przez Gminę C., w § 1 ustaliła: opłaty za usługi przewozowe lokalnym transportem zbiorowym określone w załączniku nr 1 do uchwały (pkt 1), w załączniku numer 2 kategorie osób uprawnionych do opłaty ulgowej i zwolnionych z odpłatności za usługi przewozowe (pkt 2). W § 2 tej uchwały ustalono, że opłaty za przejazdy na liniach specjalnych, rekreacyjnych, imprezowych ustala przewoźnik.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. Wojewoda Ś. wniósł o stwierdzenie nieważności powyższej uchwały w całości jako niezgodnej z art. 8 ust. 1 ustawy o cenach. Zdaniem organu nadzoru, uchwała została podjęta na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o cenach, który nie stanowi podstawy prawnej do podjęcia uchwały ustalającej taryfy za usługi przewozowe lokalnym transportem zbiorowym, a jedynie do ustalenia cen urzędowych za usługi przewozowe transportu zbiorowego oraz za przewozy taksówkami na terenie gminy. Podstawę prawną dla uchwalenia taryf za usługi przewozowe lokalnym transportem zbiorowym stanowi art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz.U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43 ze zm.). Ponadto organ stwierdził, że ustalona na podstawie przepisów o gospodarce komunalnej taryfa za usługi przewozowe lokalnym transportem zbiorowym nie powinna zawierać przepisów o charakterze porządkowym, bowiem ta materia podlega regulacji w drodze aktu prawa miejscowego, wydanego na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz.U. z 2000 r. Nr 50, poz. 601 ze zm.).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie, aczkolwiek tylko w nieznacznej części.
Sąd wyjaśnił, że art. 8 ust. 1 ustawy o cenach stwarza radzie gminy możliwość, ale nie obowiązek, ustalenia cen urzędowych za usługi przewozowe transportu zbiorowego oraz za przewozy taksówkami na terenie gminy, a więc w odniesieniu do wszystkich podmiotów świadczących tego rodzaju usługi na terenie gminy. Rada Miasta C. ustalając w załączniku numer 1 zaskarżonej uchwały opłaty za usługi przewozowe lokalnym transportem zbiorowym działała w ramach umocowania wynikającego z art. 8 ust. 1 powyższej ustawy. Ustalone zatem ceny biletów (normalnych i ulgowych) mają charakter maksymalnych cen urzędowych, obowiązujących wszystkie podmioty świadczące tego rodzaju usługi na terenie Gminy C.. Jeżeli Rada posiadała kompetencje do ustalenia cen urzędowych za usługi przewozowe lokalnym transportem zbiorowym, to - zdaniem Sądu - posiadała również kompetencje do określenia osób uprawnionych do opłaty ulgowej i zwolnionych z odpłatności (§ 1 ust. 2 - zał. numer 2 do uchwały). Przywileje te obowiązywać będą na takich samych zasadach u wszystkich podmiotów świadczących usługi przewozowe, których dotyczy zaskarżona uchwała. Sąd stwierdził, że skoro Rada Miasta C. podjęła uchwałę na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o cenach, to nie miała obowiązku, zgodnie z postanowieniami art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce komunalnej, ustalenia wysokości cen albo określenia sposobu ustalania cen za usługi z zakresu komunikacji miejskiej.