Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Jagielska (spr.) Sędzia NSA Mirosław Trzecki Sędzia del. WSA Stefan Kowalczyk po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 marca 2019 r. sygn. akt VI SA/Wa 2081/18 w sprawie ze skargi A Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów dotyczących biokomponentów i biopaliw ciekłych 1. uchyla zaskarżony wyrok, 2. oddala skargę, 3. zasądza od A Sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi 460 (czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 28 marca 2019 r. sygn. akt VI SA/Wa 2081/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, orzekając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm., obecny tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), uchylił zaskarżoną przez A. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: Spółka) decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (dalej jako "Minister") z dnia [...] sierpnia 2018 r. w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów dotyczących biokomponentów i biopaliw ciekłych, i orzekł o kosztach postępowania.
Z referatu Sądu I instancji wynika, że decyzją z dnia [...] sierpnia 2018 r. Minister utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa z dnia [...] maja 2018 r. o odmowie wydania, na wniosek Spółki, pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2017 r. poz. 285 ze zm., obecny tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r. poz. 1155 ze zm.; dalej: "ustawa BIO"). Minister stwierdził, że pojęcie kary pieniężnej nie jest tożsame z pojęciem daniny publicznej, a tym samym warunki zastosowania kary przewidzianej przepisami ustawy BIO (art. 33), nie powinny być przedmiotem interpretacji wydawanej na podstawie art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (ostatni tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r. poz. 2168 ze zm.; dalej: u.s.d.g.).
Sąd uwzględnił skargę Spółki i uchylił zaskarżoną decyzję Ministra, jako wydaną z mającym wpływ na wynik sprawy naruszeniem prawa materialnego, uznając, że użyte w przepisie art. 10 ust. 1 u.s.d.g. pojęcie daniny publicznej należy odnosić do wszelkich obowiązków ciążących na przedsiębiorcy, w szczególności do wszelkich opłat, które stanowią dochód budżetu państwa, a których istotą jest powszechny, przymusowy i bezzwrotny charakter. Dlatego, zdaniem Sądu, daninami publicznymi - oprócz np. podatków, opłat i ceł - będą także wszelkiego rodzaju sankcje i kary pieniężne. Mają bowiem one cechy wymienione powyżej. Stanowisko co do zaliczania kar pieniężnych do katalogu danin publicznych w rozumieniu art. 10 u.s.d.g. znajduje potwierdzenie w piśmiennictwie, jak również w orzecznictwie sądów administracyjnych. W ocenie Sądu, Spółka miała prawo, w opisanym we wniosku stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), domagać się od organu wydania pisemnej interpretacji. Odmowa wydania interpretacji w sposób istotny narusza art. 10 u.s.d.g. Wniosek należy rozpatrzyć merytorycznie.
Skargą kasacyjną Minister zaskarżył powyższy wyrok w całości, domagając się uchylenia zaskarżonego wyroku w całości i oddalenia skargi oraz zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego wg norm prawem przepisanych. Minister zrzekł się rozprawy i na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. zarzucił wyrokowi naruszenie prawa materialnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy:
1) art. 10 ust. 1 u.s.d.g. poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że kary pieniężne nakładane na podstawie ustawy BIO stanowią daninę publiczną w rozumieniu tego przepisu;