Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie : Sędzia NSA Zofia Flasińska (spr.) Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w G. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 maja 2013 r., sygn. akt II OSK 257/12 uchylającego wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 września 2011 r., sygn. akt IV SA/Wa 902/11 w sprawie ze skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej oddala skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
[...] sp. z o.o. z siedzibą w G. wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 maja 2013 r., sygn. akt II OSK 257/12, uchylającego wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 września 2011 r., sygn. akt IV SA/Wa 902/11, którym Sąd, po rozpoznaniu skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w G., uchylił decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] marca 2011 r. oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w K. z dnia [...] kwietnia 2010 r. o wymierzeniu spółce kary pieniężnej w wysokości 50 000 zł za wprowadzanie do obrotu sprzętu elektrycznego i elektronicznego bez wpisu do rejestru.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 maja 2013 r. uznał, że skarga kasacyjna wniesiona przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska zasługiwała na uwzględnienie. Stwierdził, że Sąd I instancji nie dokonał całościowej oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie, albowiem nie wziął pod uwagę wskazanych przez producenta sposobów zamontowania urządzenia, danych technicznych zawartych w informacji o produkcie czy protokołu kontroli nr [...], potwierdzających możliwość funkcjonowania spornego wciągnika jako samodzielnej maszyny. Sąd I instancji nie odniósł się również krytycznie do kwestii sprzeczności ustaleń zawartych w obydwu protokołach oględzin, a informacji tam zawartych nie skonfrontował z pozostałymi dowodami zebranymi w sprawie. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że z definicji sprzętu zawartej w art. 3 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym wynika, że aby dane urządzenie można uznać za sprzęt w rozumieniu ustawy konieczne jest kumulatywne spełnienie określonych w tym przepisie warunków. Odnosząc się do przesłanek z art. 3 ust. 1 pkt 10 ustawy Sąd zaznaczył, że wciągnik łańcuchowy jest urządzeniem- jest to bowiem mechanizm służący do pionowego podnoszenia i opuszczania ciężarów. Posiłkując się informacjami zawartymi w "Podręczniku użytkownika produktu" uznał, że nie można podzielić twierdzenia Sądu I instancji, iż sporny wciągnik został zaprojektowany wyłącznie do zamontowania w innych urządzeniach. Dla uznania, czy wciągnik jest sprzętem w rozumieniu ustawy, samoistne znaczenie ma możliwość wykorzystania urządzenia jako samodzielnego finalnego produktu, zaś w odniesieniu do przedmiotowego wciągnika taka możliwość istnieje. Ponadto sposób podłączenia przedmiotowego urządzenia nie świadczy o tym, że nie posiada ono bezpośredniej funkcji. Tym samym nie będzie miało w sprawie zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 2 ust. 3 ustawy. Zdaniem Sądu, załącznik nr 1 do przedmiotowej ustawy jest tzw. załącznikiem otwartym i zawiera jedynie przykłady sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Ustawa o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym stanowi implementację dyrektywy 2002/96/WE, która swym zakresem obejmuje wszelkiego rodzaju urządzenia elektryczne i elektroniczne używane przez konsumentów i przeznaczone do użytku profesjonalnego. Dyrektywa ta jest dyrektywą minimalnej harmonizacji, a zatem państwa członkowskie mogą wprowadzać bardziej rygorystyczne środki realizacji polityki ochrony środowiska niż te przewidziane jako minimum w dyrektywie, w tym objąć zakresem regulacji więcej kategorii sprzętu niż ten wymieniony w załączniku IB dyrektywy. Mając na uwadze powyższe, nie można skutecznie twierdzić, iż w związku z tym, że przedmiotowe urządzenie w postaci wciągnika łańcuchowego nie jest podobne do urządzeń wskazanych w grupie 6 pkt 1-8 załącznika do ustawy, to nie mieści się ono w pkt 9, "Pozostałe narzędzie elektryczne i elektroniczne". Naczelny Sąd Administracyjny zaznaczył, że Wojewódzki Sąd Administracyjny, ponownie oceniając sprawę, winien wziąć pod uwagę całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie, a w szczególności ocenić, czy przedmiotowe urządzenie jest sprzętem w rozumieniu ustawy, biorąc pod uwagę wszystkie przesłanki z art. 3 ust. 1 pkt 10 ustawy.