Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędziowie: Sędzia NSA Zofia Flasińska Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 19 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. sp. z o.o. z siedzibą w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 26 października 2017 r. sygn. akt IV SA/Po 617/17 w sprawie ze skargi W. sp. z o.o. w S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia 11 kwietnia 2017 r. nr ... w przedmiocie zmiany decyzji ostatecznej ustalającej warunki zabudowy oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 26 października 2017 r. sygn. IV SA/po 617/17, oddalił skargę W. sp. z o.o. w S. (dalej skarżąca spółka) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z 11 kwietnia 2017 r. nr ... utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z 24 sierpnia 2016r. nr ... wydaną na podstawie art. 155 i 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz.U. z 2013 r., poz. 267 ze zm., dalej Kpa) po rozpatrzeniu wniosku skarżącej spółki w sprawie zmiany decyzji Prezydenta Miasta P. nr ... z 10 kwietnia 2013r. ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zespołu mieszkalnego z usługami towarzyszącymi, przewidzianej do realizacji na działkach nr ..., ..., ark. ..., obręb Z., położonych przy ul. M. w P. w zakresie: zmiany pkt II.2.1 ww. decyzji, tj.: "dopuszczenia możliwości zlokalizowania części miejsc parkingowych na działkach nr ..., ark. 14, obręb 0005 (Rataje) i nr ..., ark. 17, obręb ... (R.), położonych przy ul. Z. ... w P. (parking przy centrum handlowym S.) na podstawie umowy najmu z dnia 29.02.2016r." odmówił zmiany tej decyzji w wyżej wymienionym zakresie.
Skarżąca spółka wniosła od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaskarżając go w całości. W skardze kasacyjnej zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię. Paragrafu 9 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zw. z art. 61 ust. 6 i 7 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzenny przez przyjęcie, że działka należąca do podmiotu trzeciego - (Spółdzielni Mieszkaniowej O. w P.) jest objęta treścią ww. decyzji o warunkach zabudowy z 10 kwietnia 2013 r., nawet jeśli jest objęta jedynie częścią tekstową decyzji i to w jej uzasadnieniu, nadto, że brak zawiadomienia przez organ administracji o toczącym się postępowaniu administracyjnym w przedmiocie warunków zabudowy nieruchomości tego podmiotu trzeciego stanowi jedynie brak formalny postępowania, nie zaś dowód na to, że nieruchomość tego podmiotu trzeciego nie jest decyzją objęta.
W związku z powyższym wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
W postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym prowadzonym na skutek wniesienia skargi kasacyjnej obowiązuje generalna zasada ograniczonej kognicji tego Sądu (art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302.; dalej Ppsa). Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, wyznaczonych przez przyjęte w niej podstawy, określające zarówno rodzaj zarzucanego zaskarżonemu orzeczeniu naruszenia prawa, jak i jego zakres. Z urzędu bierze pod rozwagę tylko nieważność postępowania. Ta jednak nie miała miejsca w rozpoznawanej sprawie. Przy tym zgodnie z art. 193 zd. drugie Ppsa uzasadnienie wyroku oddalającego skargę kasacyjną ogranicza się wyłącznie do oceny zarzutów skargi kasacyjnej w oparciu o stan faktyczny przyjęty w orzeczeniu przez Sąd I instancji.