Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Zygmunt Niewiadomski Sędziowie Małgorzata Stahl Jerzy Stankowski (spr) Protokolant Maria Połowniak po rozpoznaniu w dniu 13 września 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. B., J. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 18 maja 2005 r. sygn. akt II SA/Bd 231/05 w sprawie ze skargi P. B. oraz J. B.. działającej w imieniu własnym oraz małoletniej A. B. na decyzję Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z dnia [...] grudnia 2004 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę kasacyjną
Decyzją z dnia [...] października 2004 r. nr [...] Wójt Gminy B. orzekł na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tj. Dz. U. z 2001 r. Nr 87. poz. 960 z późn. zm.) o wymeldowaniu J. B. i jej małoletniej córki A. oraz P. B. z miejsca pobytu stałego przy ul. D. w B.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że J. B. opuściła wraz z córką A. i synem P. mieszkanie służbowe byłego męża R. B. - leśniczówkę przy ul. D. w B. we wrześniu 2002 roku i od tej pory jej życie rodzinne i jej dzieci skoncentrowane zostało w By., gdzie zameldowana jest na pobyt czasowy przy ul. B. i jednocześnie przy ul. W. posiada dom, w którym często przebywa. W ocenie organu opuszczenie tego lokalu miało cechę dobrowolności.
W odwołaniu od powyższej decyzji J. B. podniosła, że zamiarem jej i dzieci jest stały pobyt w mieszkaniu w B. i tylko czasowo jest zameldowana w By. przy ul. B., z uwagi na konieczność sprawowania opieki nad matką. Odwołująca się podała, że w miejscu stałego pobytu przebywa systematycznie raz w tygodniu, przy czym w chwili obecnej nie stać ją na dochodzenie w drodze cywilnej swych praw w związku z odcięciem prądu przez byłego męża.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2004 r. nr [...] Wojewoda Kujawsko-Pomorski zaskarżoną decyzję organu I instancji utrzymał w mocy.
W uzasadnieniu decyzji organ II instancji stwierdził, że przez miejsce stałego zamieszkania należy rozumieć takie miejsce pobytu danej osoby gdzie koncentruje się jej życie osobiste. Odwołująca się natomiast koncentruje swoje życie osobiste i zaspokaja potrzeby mieszkaniowe w innym miejscu zamieszkania niż dotychczasowym. Nadto zdaniem organu w kwestionowanej decyzji trafnie przyjęto, że opuszczenie przez stronę miejsca stałego pobytu było dobrowolne albowiem nie wykorzystała ona środków prawnych prowadzących do umożliwienia korzystania z lokalu zgodnie z jego przeznaczeniem.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego J. B. wniosła o uchylenie decyzji Wojewody Kujawsko-Pomorskiego jako wydanej z naruszeniem art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych poprzez jego błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie na skutek przyjęcia, że doszło do dobrowolnego opuszczenia miejsca stałego pobytu powodującego obowiązek wymeldowania. Powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżąca zakwestionowała uznanie przez organ odwoławczy opuszczenia przez nią lokalu przy ul. D. w B. za dobrowolne, bowiem spowodowane ono było uniemożliwieniem korzystania z energii elektrycznej przez R. B. oraz pozbawieniem dostępu do kotłowni i łazienki. Określiła również jako błędne i bezzasadne twierdzenia organu o powinności wykorzystania przez nią środków prawnych pozwalających na korzystanie z lokalu, zgodnie z jego przeznaczeniem. Zdaniem skarżącej nie można przyjąć, że opuszczenie lokalu ma charakter trwały, gdyż zameldowanie na pobyt czasowy w By. przy ul. B. było uzasadnione koniecznością sprawowania opieki nad chorą matką i potrzebami dzieci (syn studiował w By., a córka uczy się w szkole średniej w By.).