Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Bujko ( spr. ) Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Protokolant Krzysztof Tkacz po rozpoznaniu w dniu 15 września 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 maja 2005 r. sygn. akt I SA/Wa 207/04 w sprawie ze skargi M. J. na decyzję Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Warszawie z dnia [...] stycznia 2004 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
M. J. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 maja 2005 r. (sygn. I SA/Wa 207/04), oddalającego jego skargę wniesioną na decyzję Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej nr 17 z dnia [...] stycznia 2004 r. utrzymującą w mocy decyzję Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w B. z dnia [...] listopada 2003 r. o odmowie wznowienia postępowania w sprawie zdolności skarżącego do pełnienia czynnej służby wojskowej. Do wydania tych decyzji doszło w następujący stanie faktycznym.
Decyzją Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Ł. z dnia [...] marca 1988 r., utrzymaną następnie w mocy przez decyzję Okręgowej Komisji Lekarskiej B. z dnia [...] kwietnia 1988 r. stwierdzono, że kapitan M. J. jest trwale niezdolny do wykonywania zawodowej służby wojskowej z powodu stwierdzonej u niego osobowości psychopatycznej. Na tej podstawie rozkazem z dnia [...] lipca 1988 r. został on zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony w stan spoczynku.
W dniu 28 października 2003 r. do Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Ł. wpłynęło podanie M. J. zawierające wniosek o wznowienie postępowania w sprawie dotyczącej jego zdolności do wykonywania zawodowej służby wojskowej. We wniosku tym strona powołała się na nowe okoliczności faktyczne oraz nowe, nieznane jej w toku zakończonego ostatecznie postępowania dowody, świadczące o posiadaniu prawidłowej osobowości zarówno obecnie, jak i w 1988 r. Dowodami tymi są: opinia psychologa z 7.10.2003 r., karta badania lekarskiego i orzeczenie lekarskie również z 7.10.2003 r. Dowody te, wydane w związku ze staraniem M. J. o licencję detektywa, stwierdziły u niego prawidłową osobowość. Na tej podstawie wnioskodawca, opierając się o stan wiedzy lekarskiej w zakresie psychiatrii, wyprowadził wniosek o błędnym rozpoznaniu jego stanu zdrowia psychicznego w czasie badań lekarskich przeprowadzonych w 1988 r.
Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w B. decyzją z dnia [...] listopada 2003 r., wydaną na podstawie art. 149 § 3 k.p.a., odmówiła wznowienia postępowania po stwierdzeniu, że przedstawione przez wnioskodawcę dokumenty nie mogą być uznane za nowe dowody w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a, gdyż są to tylko nowe opinie wydane dla innych celów niż prowadzone obecnie postępowanie. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej z dnia [...] stycznia 2004 r., wydaną na skutek rozpoznania odwołania M. J. od decyzji z [...].11.2003 r. Na decyzję organu II instancji M. J. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zarzucając jej naruszenie prawa i żądając wznowienia postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 17 maja 2005 r. skargę oddalił. Powołując się na uzasadnienie postanowienia NSA wydanego w składzie 7 sędziów z dnia 6.11.2000 r. sygn. OSA 1/00 (publ. w ONSA 2001/2/47) Sąd stwierdził, iż orzeczenia wojskowych komisji lekarskich stwierdzających przydatność do odbywania służby wojskowej mogą być zaskarżane do sądów administracyjnych. Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał następnie, iż zgodnie z art. 149 § 3 k.p.a. odmowa wznowienia postępowania może nastąpić wyłącznie z przyczyn formalnych a nie merytorycznych, a więc wówczas gdy z żądaniem wystąpiła nieuprawniona osoba albo wniosek został złożony z uchybieniem terminu z art. 148 § 1 k.p.a. W rozpoznawanej sprawie, zdaniem Sądu I instancji, mimo błędnego uzasadnienia, zapadła decyzja zgodna z obowiązującym prawem. Strona skarżąca powzięła bowiem wiadomości o treści nowych dowodów w dniu 7 października 2003 r., a wniosek o wznowienie postępowania skierowała do właściwego organu administracyjnego w dniu 24 listopada tegoż roku, a więc już po upływie miesięcznego terminu, o którym mowa w art. 148 § 1 k.p.a., co uzasadniało odmowę wznowienia postępowania.