Skarga kasacyjna na decyzję SKO w Olsztynie w przedmiocie odroczenia terminu płatności opłaty podwyższonej za II kwartał 2002r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Gorczycka - Muszyńska (spr.), Sędziowie NSA Maria Czapska - Górnikiewicz, Andrzej Gliniecki, Protokolant Anna Wieczorek, po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 9 sierpnia 2004r., sygn. akt 2 IV SA 2829/03 w sprawie ze skargi Gminy Sępopol na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia 20 maja 2003r., nr SKO-760-31/03 w przedmiocie odroczenia terminu płatności opłaty podwyższonej za II kwartał 2002r. 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie 2. zasądza od Gminy Sępopol na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie kwotę 100 ( sto) złotych tytułem zwrotu wpisu od wniesionej skargi kasacyjnej

Inne orzeczenia o symbolu:
6132 Kary pieniężne za naruszenie wymagań ochrony środowiska
Inne orzeczenia z hasłem:
Wodne prawo
Budżetowe prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 9 sierpnia 2004 r. po rozpatrzeniu skargi Gminy Sępopol uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia 20 maja 2003 r. i utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji orzekającą o odmowie odroczenia terminu płatności opłaty podwyższonej w kwocie 39.940 zł za wprowadzenie ścieków do wód bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego w II kwartale 2002 r.

W uzasadnieniu wyroku wskazano, że wniosek o odroczenie terminu płatności opłat za II kwartał 2002 r. złożony został w terminie, wynikającym z art. 318 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 ze zmianami). Z wniosku wynikało, że inwestor zamierza zakończyć inwestycję do końca września 2002 r. Wprawdzie wnioskiem tym występowano o odroczenie terminu płatności do końca 2002 r. mimo, iż z harmonogramu wynikał termin zakończenia przedsięwzięcia - 30 września 2002 r., jednakże z kolejnego harmonogramu przedstawionego w toku postępowania wynika, że inwestor planował zakończenie inwestycji do 31 grudnia 2002 r. Zdaniem Sądu - w dacie złożenia wniosku o odroczenie płatności opłat brak było podstaw do twierdzenia, że inwestor nie realizuje terminowo przedsięwzięcia opisanego w harmonogramie.

Zdaniem Sądu założeniu temu nie przeczy fakt, że pierwszy z przedłożonych harmonogramów zawierał datę 30 września 2002 r. z jaką zaplanowano oddanie do użytku oczyszczalni ścieków wraz z kanalizacją. "Trudno bowiem uznać, że zakres czynności określonych w harmonogramie, zaplanowanych przez inwestora po tej dacie nie jest przedsięwzięciem, o którym mowa w art. 317 § 1 pow. ustawy skoro czynności te zmierzały do przyłączenia użytkowników do sieci kanalizacyjnej i pełnego oddania do użytku przedsięwzięcia, mającego usunąć przyczynę ponoszenia przez Gminę opłat podwyższonych". Zdaniem Sądu organy obu instancji w swych decyzjach powinny odroczyć termin płatności opłat do dnia 31 grudnia 2002 r., przy czym bez znaczenia jest fakt, że strona w uzupełnieniu wniosku w późniejszej dacie zmieniła harmonogram przesuwając ostatecznie realizację inwestycji na termin późniejszy - ta okoliczność może być uwzględniona w postępowaniu dotyczącym umorzenia odroczonych opłat, nie powinna mieć natomiast wpływu na samą możliwość odroczenia. W konkluzji Sąd wskazał, że "ponownie rozpatrując sprawę organy obu instancji winny rozstrzygnąć ją wedle powyższych wskazań, odraczając opłatę za korzystanie ze środowiska do 31 grudnia 2002 r."

Skargę kasacyjną od tego wyroku wniosło Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Olsztynie, zaskarżając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w całości i wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania temu sądowi ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i oddalenie skargi. Jako podstawę skargi kasacyjnej wskazano naruszenie prawa materialnego a dokładnie - art. 317 ust. 1 pow. ustawy - Prawo ochrony środowiska przez błędną wykładnię tego przepisu oraz naruszenie przepisów postępowania: art. 1 w związku z art. 141 § 4 i art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) oraz art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6132 Kary pieniężne za naruszenie wymagań ochrony środowiska
Inne orzeczenia z hasłem:
Wodne prawo
Budżetowe prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze