Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie sędzia NSA Jerzy Stelmasiak sędzia del. NSA Wiesław Morys Protokolant Renata Sapieha po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M.J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 marca 2008 r. sygn. akt VII SA/Wa 1499/07 w sprawie ze skargi M.J. na uchwałę Naczelnej Rady Lekarskiej w Warszawie z dnia [...] października 2005 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia w prawie wykonywania zawodu lekarza oddala skargę kasacyjną.
Uchwałą nr [...], z dnia [...] maja 2005 r., Okręgowa Rada Lekarska w Katowicach na podstawie art. 12 ust. 1 i 3 oraz art. 57 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (tekst jednolity: Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204.):
- zawiesiła M. J. w prawie wykonywania zawodu lekarza na okres 2 lat tj. od dnia 18 maja 2005 r. do dnia 18 maja 2007 r.,
- nadała uchwale rygor natychmiastowej wykonalności.
W uzasadnieniu Okręgowa Rada Lekarska podała, że na podstawie uchwały nr [...] Prezydium Okręgowej Rady Lekarskiej w Katowicach z dnia [...] października 2004 r. powołano Komisję mającą na celu stwierdzenie zdolności M. J. do wykonywania zawodu lekarza. W dniu [...] kwietnia 2005r. Komisja wydała opinię, z której wynika, że M. J. cierpi na schizofrenię paranoidalną - obecnie w okresie samoistnej remisji i nie powinien zostać dopuszczony do wykonywania zawodu lekarza, z następujących przyczyn:
- schizofrenia spowodowała załamanie jego linii życiowej, co prawie 3-krotnie wydłużyło okres studiów,
- bezkrytycyzm w stosunku do przebytej psychozy i brak poczucia choroby psychicznej istotnie zmniejszają jego szanse na skuteczne leczenie zapobiegające zaostrzeniom psychotycznym i pogłębieniu defektu psychicznego,
- obserwowane objawy paralogii mają niekorzystny wpływ na myślenie i wnioskowanie; mogą sprzyjać popełnianiu błędów lekarskich.
Powyższe ustalenia Komisji dają podstawę do zawieszenia M. J. w prawie wykonywania zawodu na wskazany okres, a z uwagi na realne zagrożenie dla życia i zdrowia potencjalnych pacjentów uchwale nadano rygor natychmiastowej wykonalności.
Prezydium Narodowej Rady Lekarskiej uchwałą z [...] października 2005 r. nr [...]., na podstawie art. 34 ustawy z 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30, poz. 158 z późn. zm.), uchwały Nr [...] Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie upoważnienia Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej do działania w imieniu Naczelnej Rady Lekarskiej oraz art. 138 § 1 pkt 1 kodeksu postępowania administracyjnego, utrzymała w mocy zaskarżoną uchwałę. W uzasadnieniu wskazano, że uchwałą z [...] sierpnia 2005 r. Nr [...] powołano komisję do dokonania oceny zdolności lekarza M. J. do wykonywania zawodu. Ponieważ w wyznaczonym przez komisję terminie strona nie stawiła się na badanie, brak było podstaw do zmiany uchwały organu pierwszej instancji o zawieszeniu lekarza w prawie wykonywania zawodu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 18 marca 2008 r. sygn. akt VII SA/Wa 1499/07 po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. J. na uchwałę Naczelnej Rady Lekarskiej z [...] października 2005 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia w prawie wykonywania zawodu lekarza, skargę oddalił. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że materialnoprawną podstawę uchwały Okręgowej Rady Lekarskiej w Katowicach, którą zawieszono prawo wykonywania zawodu lekarza przez skarżącego stanowi przepis art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli Okręgowa Rada Lekarska stwierdzi, że istnieje uzasadnione podejrzenie niezdolności lekarza do wykonywania zawodu lub ograniczenia w wykonywaniu ściśle określonych czynności medycznych ze względu na jego stan zdrowia, ma obowiązek powołać komisję lekarską, która po przeprowadzeniu niezbędnych badań wyda orzeczenie w przedmiocie niezdolności lekarza do wykonywania zawodu albo ograniczenia w wykonywaniu ściśle określonych czynności medycznych.