Skarga kasacyjna na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Burmistrza Gminy [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 października 2018 r., sygn. akt IV SA/Wa 3385/17 w sprawie ze skargi Burmistrza Gminy [...] na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] października 2017 r., [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6152 Lokalizacja innej inwestycji celu publicznego
Inne orzeczenia z hasłem:
Zagospodarowanie przestrzenne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury
Uzasadnienie strona 1/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 9 października 2018 r., sygn. akt IV SA/Wa 3385/17, oddalił skargę Burmistrza Gminy [...] na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] października 2017 r., [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej.

Jak wskazał Sąd I instancji w dniu [...] listopada 2011 r. Burmistrz Gminy [...], po rozpatrzeniu wniosku z dnia [...] kwietnia 2011 r. wydał decyzję nr [...] ustalającą lokalizację inwestycji celu publicznego polegającej na budowie stacji transformatorowej, linii kablowej średniego napięcia, linii kablowej niskiego napięcia oraz zestawu złączowo - pomiarowego na działkach nr [...] oraz działkach nr [...] Obręb [...].

Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] listopada 2015 r., znak: [...], nałożył na Burmistrza Gminy [...] karę pieniężną w wysokości 61.000 zł za wydanie decyzji z dnia [...] listopada 2011 r. z naruszeniem terminu określonego w art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) - dalej: u.p.z.p.

Pismem z dnia [...] grudnia 2015 r. Burmistrz Gminy [...] złożył zażalenie na postanowienie Wojewody [...], wnosząc o jego uchylenie i umorzenie postępowania, ewentualnie o uchylenie ww. postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Minister Infrastruktury i Budownictwa postanowieniem z dnia [...] października 2017 r., znak: [...] uchylił zaskarżone postanowienie w całości i orzekł w tym zakresie co do istoty sprawy poprzez wymierzenie Burmistrzowi Gminy [...] kary pieniężnej w wysokości 60.000 zł za 120 dni zwłoki w wydaniu ww. decyzji. W uzasadnieniu wyjaśnił, że 65-dniowy termin, wskazany w art. 51 ust. 2 u.p.z.p., rozpoczął bieg w dniu [...] kwietnia 2011 r., tj. w dniu w którym do Urzędu Miejskiego w [...] wpłynął wniosek inwestora o wszczęcie postępowania w sprawie. Termin ten zakończył swój bieg w dniu wydania decyzji lokalizacyjnej, tj. w dniu [...] listopada 2011 r.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżący wniósł o uchylenie postanowienia organów I i II instancji i przekazanie sprawy do rozpoznania Wojewodzie [...], zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych oraz wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił:

I. naruszenie prawa materialnego, mające wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj.:

1. art. 51 ust. 2, 2b i 2c u.p.z.p., poprzez jego błędną interpretację i przyjęcie, że Burmistrz Gminy [...] dopuścił się zwłoki w wydaniu decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, co podlega karze w łącznej kwocie 60.000,- zł, wobec nie uwzględnienia okresów opóźnień spowodowanych z winy strony, a wynikających z faktu zawnioskowania w dniu [...] lipca 2011 r. przez stronę postępowania o wstrzymanie się z wydaniem decyzji ze względu na planowaną zmianę wniosku, a następnie - po złożeniu nowego wniosku - o nierozstrzyganie pierwszego z wniosków do czasu pozytywnego uzgodnienia drugiego z nich i rozpoznania sprawy w jego zakresie. Niezależnie od powyższych argumentów skarżący podniósł również, że powołane przepisy są co do zasady zbieżne z treścią art. 35 ust. 6-8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290, dalej "Prawo budowlane"), co powoduje, iż w procesie wykładni art. 51 ust. 2, 2b i 2c u.p.z.p. należy systemowo i celowościowo posiłkować się tymi przepisami, jak też orzecznictwem sądowoadministracyjnym oraz tezami doktryny, które powstały na gruncie Prawa budowlanego. Potwierdza to również, zdaniem skarżącego, uzasadnienie do projektu ustawy z 7 maja 2010 r., o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz.

Strona 1/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6152 Lokalizacja innej inwestycji celu publicznego
Inne orzeczenia z hasłem:
Zagospodarowanie przestrzenne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury