Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Włodzimierz Ryms (spr.) Sędziowie sędzia NSA Jacek Chlebny sędzia NSA Paweł Miładowski Protokolant Wiesława Koślińska po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W.J.L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 marca 2009 r. sygn. akt V SA/Wa 1793/08 w sprawie ze skargi W.J.L. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2. zasądza od Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców na rzecz skarżącego W.J.L. kwotę 370,- (trzysta siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego;
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 marca 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę W.J.L. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] marca 2008 r. w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
W.J.L. w dniu 1 marca 2007 r. wystąpił do Wojewody Małopolskiego z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej motywując go zamiarem zamieszkiwania wraz z żoną i córką, które są obywatelkami polskimi oraz zamiarem prowadzenia w przyszłości w Polsce działalności gospodarczej.
Postanowieniem z dnia [...] lipca 2007 r. Wojewoda Małopolski odmówił skarżącemu przeglądania dokumentów objętych ochroną tajemnicy służbowej, którym została nadana klauzula ,,zastrzeżone". Decyzją z dnia [...] września 2007 r. Wojewoda Małopolski odmówił udzielenia skarżącemu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony oraz określił termin opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do 7 dni od daty doręczenia decyzji, nadając decyzji rygor natychmiastowej wykonalności. Organ wskazał, że pobyt W.J.L. na terytorium Polski stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa, co wyczerpuje przesłankę z art. 57 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r., Nr 234, poz. 1694 ze zm.). Jednocześnie, na podstawie art. 8 ust. 1 tej ustawy w związku z art. 107 § 5 Kodeksu postępowania administracyjnego, organ odstąpił od uzasadnienia decyzji w części, stwierdzając, że wymagają tego względy bezpieczeństwa państwa.
Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców, po rozpatrzeniu odwołania skarżącego, decyzją z dnia [...] marca 2008 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji uznając, że obecność skarżącego na terytorium Polski stanowić będzie zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców odstąpił od uzasadnienia rozstrzygnięcia w części, z uwagi na treść dokumentów oznaczonych klauzulą ,,zastrzeżone" i ,,poufne".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, oddalając skargę, podzielił stanowisko organów obu instancji, iż udzielenie skarżącemu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony spowoduje zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa. Sąd przyjął, iż skarżący z dniem [...] października 1986 r. (data uzyskania zgody właściwego organu polskiego na zmianę obywatelstwa), przestał być obywatelem polskim, a zatem mają do niego zastosowanie przepisy ustawy o cudzoziemcach. Ponadto występując o zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony skarżący określił się jako obywatel U., nie mając żadnych wątpliwości co do tego, że nie posiada obywatelstwa polskiego. W toku postępowania przed organem pierwszej instancji w przedmiocie udzielenia wnioskowanego zezwolenia do akt wpłynęły dokumenty zawierające informację niejawne oznaczone klauzulą ,,zastrzeżone". Na rozprawie w dniu 13 lutego 2009 r. Sąd zapoznał się ze stanowiskiem A. zawartym w jej dokumentach, zawierających informacje niejawne w rozumieniu ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 1999r. Nr 11, poz.95 ze zm.), poddając analizie ich treść oraz zakres ochrony interesu wagi państwowej. Z dokumentów tych wynika, iż ze względu na bezpieczeństwo Rzeczypospolitej Polskiej, stosownie do art. 57 ust. 1 pkt 5 ustawy o cudzoziemcach, należy odmówić skarżącemu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. W myśl art. 8 ust.1 ustawy o cudzoziemcach, wojewoda, Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców mogą odstąpić od uzasadnienia w całości lub w części, decyzji lub postanowienia wydanych na podstawie ustawy, jeżeli wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. Ograniczona treść uzasadnienia decyzji organu odwoławczego z dnia [...] marca 2008 r. wynika z przesłanek, które legły u podstaw rozstrzygnięcia. Uzasadnienie decyzji nie może bowiem spowodować ujawnienia informacji niejawnych, co determinuje jego formalny charakter. W ocenie Sądu, przeprowadzając postępowania w niniejszej sprawie, organy administracji nie naruszyły podstawowych zasad zawartych w K.p.a., to jest: zasady pogłębiania zaufania do organów Państwa, czynnego udziału strony w postępowaniu oraz zasady przekonywania. Zgodnie z przepisami art. 61 ust.1 i art. 54 ust. 1 Konstytucji, można otrzymać informację, chyba, że dana informacja została utajniona na mocy ustawy (art. 61 ust.3 i art. 31 ust.3 Konstytucji) ze względu na ochronę wartości wskazanych w Konstytucji. Niebadanie przez organy obu instancji przesłanek z art. 53 ustawy o cudzoziemcach (małżeństwo z obywatelką polską, posiadanie z nią kilkuletniego dziecka, fakt częstych przyjazdów do RP, fakt urodzenia się skarżącego w Z.) spowodowane jest wystąpieniem w stosunku do cudzoziemca przesłanki z art. 57 ust.1 pkt 5 ustawy o cudzoziemcach, co uniemożliwia badania wskazanych wyżej okoliczności. Nie został też naruszony art. 8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (dalej: Konwencja), gwarantujący ochronę i opiekę rodzinie, a także zakazujący nieuzasadnionych ingerencji władzy publicznej w życie rodzinne, dopuszczalna jest bowiem ingerencja władzy publicznej w korzystanie z tego prawa z uwagi na bezpieczeństwo państwowe. Organy słusznie uznały, iż zamieszkanie na terytorium RP skarżącego stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa, które jest dobrem najwyższym i mającym pierwszeństwo przed innymi, związanymi z życiem osobistym przesłankami.