Stwierdzenie, że małżonkowie nie są zgodni co do danych osobowych i innych istotnych okoliczności, które ich dotyczą /art. 55 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach - Dz.U. nr 128 poz. 1175 ze zm./, nie jest tożsame z ustaleniem, że związek małżeński został zawarty w celu obejścia przepisów o udzielaniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, lecz jedynie uzasadnia przeprowadzenie postępowania umożliwiającego ustalenie, czy małżeństwo zostało zawarte w tym celu.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Zhenjie D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 czerwca 2005 r. V SA/Wa 221/05 w sprawie ze skargi Zhenjie D. na decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia 4 listopada 2004 r. (...) w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - uchyla zaskarżony wyrok; (...).
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 czerwca 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Zhenjie D. na decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia 4 listopada 2004 r. w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Sąd ustalił, że Zhenije D., obywatel Chin, w złożonym w dniu 10 maja 2004 r. wniosku zwrócił się do Wojewody K.-P. o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wniosek uzasadnił chęcią ułożenia sobie życia w Polsce wraz z żoną Agnieszką B., obywatelką polską, którą poślubił w 2001 r.
Decyzją z dnia 8 września 2004 r. Wojewoda K.-P. odmówił udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wyznaczył mu termin opuszczenia kraju do dnia 18 września 2004 r. Po rozpatrzeniu odwołania od ww. decyzji, Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców zaskarżoną do sądu administracyjnego decyzją z dnia 4 listopada 2004 r. uchylił decyzję organu pierwszej instancji w części dotyczącej terminu opuszczenia przez cudzoziemca terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i określił stronie nowy termin opuszczenia kraju pobytu. W pozostałej części organ odwoławczy utrzymał rozstrzygnięcie Wojewody K.-P. w mocy.
W ocenie organów obu instancji cudzoziemiec zawarł związek małżeński z obywatelką polską w celu obejścia przepisów o udzielaniu cudzoziemcowi zezwolenia na zamieszkiwanie na czas oznaczony. Na podstawie protokołów przesłuchań skarżącego, jego żony i teścia ustalono, że małżonkowie nie byli zgodni co do dotyczących ich danych osobowych i innych istotnych okoliczności, w tym do zdarzeń, które miały miejsce kilka lat przed zawarciem związku małżeńskiego /brak wiedzy żony na temat miejsc pracy cudzoziemca, adresów pobytu, powodów i terminu powrotu skarżącego do Chin/. Stwierdzone rozbieżności dotyczyły również zdarzeń, które miały miejsce po zawarciu małżeństwa w 2001 r. oraz bezpośrednio następujących po przyjeździe cudzoziemca do Polski w maju 2004 r., w tym dotyczących miejsca wspólnego zamieszkiwania małżonków. Żona i wnioskodawca zeznali, że początkowo, przez około 2 tygodnie, mieszkali przy ulicy F. Z zeznań teścia wnioskodawcy wynika natomiast, że jego córka i zięć mieszkali początkowo na ul. W. w jego mieszkaniu i później dopiero przeprowadzili się na ul. F. W ocenie organów niejasne są także okoliczności pobytu małżonków w Ś. w okresie od 21 do 25 maja 2004 r. Agnieszka B. zeznała, że przebywała z mężem w Ś. przy ul. W. 19b, tymczasem z ustaleń organów wynika, że w Ś. nie istnieje ulica takiej nazwie. Cudzoziemiec wyjaśnił zaś, że przebywał w Ś. do 1 sierpnia 2004 r., gdyż odnowiła mu się rana kręgosłupa, zmuszając go do pozostawiania w łóżku. Teść wnioskodawcy, Henryk B., nie posiadał żadnych informacji na temat wyjazdu zięcia z B. Pobytu cudzoziemca w Ś. nie potwierdziło Biuro Ewidencji Ludności w tym mieście.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku podzielił stanowisko organów administracyjnych, iż w rozpoznawanej sprawie zaistniała przesłanka wskazana w art. 57 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 55 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach /Dz.U. nr 128 poz. 1175 ze zm./. Rozbieżności występujące w zeznaniach małżonków, zwłaszcza dotyczące okoliczności zaistniałych po powrocie cudzoziemca do Polski w maju 2004 r., a mianowicie miejsca jego zamieszkania w B., wspólnego pobytu małżonków w Ś. oraz stanu zdrowia - stanowiły wystarczającą podstawą do stwierdzenia, że małżeństwo skarżącego z obywatelką polską zostało zawarte w celu obejścia przepisów ustawy o cudzoziemcach. Sąd podkreślił, że skarżący nie zakwestionował faktu wystąpienia rozbieżności w zeznaniach swoich i żony, wskazał jedynie, że były to drobne różnice, które dotyczyły nieistotnych okoliczności odnoszących się do pożycia małżeńskiego. Jednocześnie Sąd uznał, że organy administracyjne obu instancji wnikliwie zbadały wszystkie okoliczności sprawy, poczyniły prawidłowe ustalenia faktyczne i dokonały wyczerpującej oceny wyjaśnień i dowodów złożonych przez stronę. Sąd uznał za chybiony podniesiony w skardze zarzut naruszenia art. 7 i art. 10 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego /t.j. Dz.U. 2000 nr 98 poz. 1071 ze zm., dalej: Kpa/ poprzez przesłuchanie skarżącego bez udziału tłumacza przysięgłego języka chińskiego. Sąd ustalił, iż Zhenjie D. podczas przesłuchania w dniu 2 sierpnia 2004 r. zeznał, że rozumie mowę polską i zna język polski. Po odczytaniu złożonych zeznań skarżący podpisał protokół nie zgłaszając żadnych zastrzeżeń do jego treści. W świetle powyższych faktów Sąd uznał, że obecność tłumacza nie była uzasadniona.