Dnia 15 stycznia 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Leszek Kamiński Sędziowie Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędzia del. WSA Dorota Dąbek (spr.) Protokolant asystent sędziego Julia Słomińska po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej R. B. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 listopada 2013 r. sygn. akt IV SA/Wa 1939/13 w sprawie ze skargi R. B. G. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 12 czerwca 2013 r. nr ... w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 29 listopada 2013r., sygn. akt IV SA/Wa 1939/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę R. B. G. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 12 czerwca 2013r. nr ... utrzymującą w mocy decyzję P. Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 16 grudnia 2011r. nr ..., orzekającą o wymierzeniu skarżącemu kary pieniężnej za nielegalny demontaż pojazdów wycofanych z eksploatacji.
Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
W dniach 22 września - 6 października 2011r. Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska przeprowadził kontrolę u R. B. G., będącego współwłaścicielem (udział ...) nieruchomości zabudowanej - działki nr geod. ... o pow. 0,3165 ha, położonej w S. przy ul. K. ... Podczas kontroli ustalono, iż na terenie posesji znajdowało się 15 pojazdów, przy czym 7 sztuk uznano za pojazdy częściowo zdemontowane, z czego 5 zaliczono do grupy odpadów o kodzie 16 01 06 - zużyte lub nienadające się do użytkowania pojazdy nie zawierające cieczy i innych niebezpiecznych elementów. Były to pojazdy pozbawione elementów i substancji niebezpiecznych (m.in. płynów eksploatacyjnych, filtrów, akumulatorów), nie posiadały silników, skrzyń biegów oraz podstawowych podzespołów mechanicznych. Pozostałe 2 pojazdy zostały zaliczone jako odpad o kodzie 16 01 04 - zużyte lub nienadające się do użytkowania pojazdy. W większości były to pojazdy niekompletne oraz powypadkowe, posiadające podzespoły mechaniczne. W trakcie kontroli bezsprzecznie ustalono, że 2 spośród zdemontowanych pojazdów stanowią własność skarżącego.
Na podstawie zebranego materiału dowodowego orzekające w sprawie organy uznały, że na terenie przedmiotowej nieruchomości skarżący prowadził nielegalny demontaż pojazdów wycofanych z eksploatacji, wymontowując z w/w pojazdów przedmioty wyposażenia i elementy nadające się do ponownego użycia oraz odzysku i recyklingu. Fakt ten potwierdziła obecność zdemontowanych pojazdów oraz części i odpadów pochodzących z ich demontażu. Nieruchomość skarżącego nie spełniała minimalnych wymagań przewidzianych dla stacji demontażu pojazdów w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 28 lipca 2005r. w sprawie minimalnych wymagań dla stacji demontażu oraz sposobu demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. nr 143, poz. 1206 z późn. zm.), w szczególności w zakresie zabezpieczenia terenu przed ewentualnymi wyciekami płynów eksploatacyjnych (teren magazynowania pojazdów wycofanych z eksploatacji był nieutwardzony, nieszczelny). Skarżący nie posiadał uregulowanego stanu prawnego wymaganego w związku z prowadzeniem stacji demontażu. Uznano zatem, że czynności dokonywane przez skarżącego prowadzone były poza stacją demontażu, w sposób naruszający art. 5 ust. 2 ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji i na podstawie art. 53a ust. 1 tej ustawy wymierzono skarżącemu karę pieniężną w wysokości 10000 zł. Zgodnie z art. 53a ust. 4 tej ustawy ustalając wysokość kary wzięto pod uwagę zakres naruszeń, tj.: poddanie demontażowi 7 pojazdów osobowych, z których skarżący był bezsprzecznie właścicielem co najmniej dwóch; usuwanie z pojazdów wycofanych z eksploatacji elementów i substancji niebezpiecznych, w postaci płynów eksploatacyjnych filtrów i akumulatorów; widoczne miejsca zanieczyszczenia wierzchnich warstw gleby płynami eksploatacyjnymi.