Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska, Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska (spr.), Sędzia WSA del. do NSA Jolanta Rudnicka, Protokolant asystent sędziego Aleksandra Żurawicka, po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 14 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Gd 441/08 w sprawie ze skargi M.K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Gdańsku z dnia [...] września 2008 r. nr [...] w przedmiocie zakazu wprowadzenia do obrotu środka spożywczego oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Gd 441/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę M.K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Gdańsku z dnia [...] września 2008 r. nr [...].
W uzasadnieniu Sąd przedstawił następujący stan sprawy:
[...] lipca 2008 r. Państwowy Graniczny Inspektor Sanitarny w Gdyni wydał świadectwo stwierdzające, że środek spożywczy [...] nie spełnia wymogów zdrowotnych i nie może być przeznaczony do spożycia przez ludzi, a następnie decyzją z tej samej daty, powołując art. 4 ust. 1 pkt 3a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, art. 3, art. 82 ust. 2 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia w zw. z art. 54 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 882/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt, art. 11 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 178/2002 z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności, zakazał M.K., prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą [...], wprowadzenia do obrotu jako środka spożywczego ww. preparatu, sprowadzonego z USA. W uzasadnieniu Inspektor wskazał, że w świetle pisma Głównego Inspektora Sanitarnego w Warszawie z dnia 22 lutego 2008 r., nawiązującego do stanowiska ekspertów Narodowego Instytutu Leków w Warszawie, zasadnym jest zakazywanie wprowadzania do obrotu na terytorium RP jako środków spożywczych preparatów zawierających w swym składzie metylosulfonylometan (MSM). Należy też mieć na uwadze, że minister właściwy do spraw zdrowia nie określił w drodze rozporządzenia wymagań dotyczących zawartości w suplementach diety substancji wykazujących efekt odżywczy lub inny fizjologiczny innych niż witaminy i składniki mineralne, zaś metylosulfonylometan (MSM) jest substancją o nieustalonym bezpieczeństwie stosowania i działania, nagromadzającą się w mózgu. Graniczna kontrola ww. preparatu, polegająca na kontroli dokumentów i kontroli identyfikacyjnej, wykazała, że z uwagi na zawartość MSM nie jest on środkiem spożywczym w rozumieniu prawa żywnościowego, stąd też nie nadaje się do spożycia przez ludzi jako żywność. Utrzymując w mocy tę decyzję Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Gdańsku powtórzył argumentację organu I instancji.
M.K. w skardze podniosła naruszenie przepisów prawa materialnego przez przyjęcie, że preparat nie spełnia wymagań zdrowotnych, a także procesowego, bowiem organy nie zebrały oraz nie rozważyły całego materiału dowodowego sprawy, a nadto nie wyjaśniły w sposób dokładny podstawy prawnej decyzji. Zdaniem skargi w sprawie de facto w dalszym ciągu nie przeprowadzono kontroli granicznej, jak i należytego postępowania dowodowego, nie dokonano bowiem m.in. kontroli laboratoryjnej wraz z ewentualną opinią biegłego specjalisty z danej dziedziny, czego konsekwencją jest m.in. to, że organ nie uzasadnił podstawy prawnej wydanego rozstrzygnięcia, a do argumentów skarżącej odniesiono się lakoniczne, zwłaszcza pomijając przedłożone stanowisko Krajowej Rady Suplementów i Odżywek (pismo z dnia 29 kwietnia 2008 r.).