Dnia 2 lutego 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Flasińska sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz /spr./ sędzia del. WSA Paweł Groński Protokolant starszy asystent sędziego Elżbieta Granatowska po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 stycznia 2014 r. sygn. akt III SA/Łd 1163/13 w sprawie ze skargi H. J. i J. J. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia czynności materialno-technicznej wymeldowania 1. uchyla zaskarżony wyrok, 2. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Łodzi z dnia [...] sierpnia 2013 r. znak [...], 3. zasądza od Wojewody Łódzkiego na rzecz J. J. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrokiem z dnia 21 stycznia 2014 r. sygn. akt III SA/Łd 1163/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę H. J. i J. J. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia czynności materialno-technicznej wymeldowania.
Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Decyzją z dnia [...] września 2013 r., na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych oraz art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (tj.: Dz. U. z 2013 r., poz. 267) dalej: "K.p.a.", Wojewoda Łódzki utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta Łodzi z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] uchylającą czynność materialno-techniczną wymeldowania J. S. z pobytu stałego w posesji nr [...] przy ul. [...] w L.
W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, że 19 czerwca 2013 r. J. S. złożył wniosek o anulowanie jego wymeldowania z pobytu stałego w przedmiotowej nieruchomości, dokonanego 11 kwietnia 2003 r. przez jego ówczesną żonę - G. N. Wnioskodawca wyjaśnił, że wskazana czynność dokonana została podczas jego nieobecności w kraju (między 2000, a 2007 r. nieprzerwanie przebywał w Izraelu), w oparciu o sfałszowane pełnomocnictwo, bez jego wiedzy i zgody.
Na skutek tego wniosku Prezydent Miasta Łodzi wydał decyzję zgodną z żądaniem wnioskodawcy. Organ pierwszej instancji przyjął, że skoro z dołączonych przez wnioskodawcę dokumentów, w szczególności zaś z wyroków sądowych, wynika że pełnomocnictwo z dnia 17 lutego 2003 r. do dokonania czynności meldunkowej, którym posłużyła się G. N., było sfałszowane, to czynność tę należało uchylić, jako dokonaną z naruszeniem prawa.
Rozpatrując odwołanie wniesione przez H. i J. małżonków J. organ odwoławczy wskazał, iż ocenę prawidłowości czynności wymeldowania należy oceniać wg przepisów obowiązujących na datę wymeldowania, tj. 11 kwietnia 2003 r. (ustawa o ewidencji ludności i dowodach osobistych, tj. Dz. U. z 2001 r. Nr 87, poz. 960). Następnie w motywach swej decyzji Wojewoda Łódzki podniósł, iż bezspornie G. N. składając wniosek o wymeldowanie J. S. posłużyła się sfałszowanym pełnomocnictwem. Wprawdzie w latach 2000-2007 ww. przebywał poza granicami Polski, jednakże z jego oświadczenia wynika, że nigdy nie miał zamiaru wymeldowywać się z własnego domu. W związku z tym, że podczas dokonania czynności wymeldowania doszło do naruszenia prawa - G. N. podczas zgłoszenia wymeldowania J. S. działała bez jego wiedzy i zgody oraz posługiwała się sfałszowanym pełnomocnictwem, to było oczywiste, że czynność meldunkowa dokonana w oparciu o ten fałszywy dokument została dokonana z naruszeniem prawa.
Odnosząc się do zarzutu odwołania, iż w czasie wymeldowania J. S. nie zamieszkiwał w miejscu zameldowania, organ odwoławczy wyjaśnił, że nieprzebywanie w lokalu nie stanowiło ustawowej przesłanki do wymeldowania z pobytu stałego. Przesłanką taką było opuszczenie lokalu, dobrowolne i definitywne. W niniejszej sprawie opuszczenie lokalu przez J. S. nie było definitywne, skoro po powrocie do kraju podjął szereg działań prawnych w celu odzyskania spornej nieruchomości.