Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędziowie Sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędzia del. WSA Sławomir Pauter Protokolant starszy asystent sędziego Ewa Dubiel po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wójta Gminy O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 grudnia 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 1860/16 w sprawie ze skargi Wójta Gminy O. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu niewydania decyzji w terminie oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 8 grudnia 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 1860/16, oddalił skargę Wójta Gminy O. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] maja 2016 r. w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu niewydania decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego w terminie. Wyrok ten został wydany w następujących istotnych okolicznościach sprawy.
Wojewoda [...] postanowieniem z [...] lipca 2014 r., powołując się na art. 51 ust. 2 i 2a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wymierzył Wójtowi Gminy O. karę pieniężną w wysokości 6.500 zł z tytułu niewydania decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego w terminie. Organ administracji ustalił, że wniosek o wydanie decyzji został złożony 15 kwietnia 2011 r., a decyzja wydana [...] lipca 2011 r. Postępowanie trwało więc 90 dni, zaś okres zwłoki wyniósł 13 dni.
Ustalając okres zwłoki organ administracji uznał, że nie podlegają wliczeniu do terminu załatwienia sprawy 12 dni przeznaczone na uzgodnienia decyzji z Zarządem Melioracji i Urządzeń Wodnych w O. i Zarządem Dróg Powiatowych w O. W tym zakresie stwierdzono, że pisma zawierające wystąpienia o uzgodnienia nadano w urzędzie pocztowym 10 czerwca 2011 r., zaś przez organy współdziałające w wydaniu decyzji zostały one odebrane 13 czerwca 2011 r. Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych w O. uzgodnił decyzję pismem z 14 czerwca 2011 r., które do Urzędu Gminy w O. wpłynęło 16 czerwca 2011 r. Zarząd Dróg Powiatowych w O. pismem z 22 czerwca 2011 r., które tego samego dnia wpłynęło do Urzędu Gminy w O., poinformował, że z uwagi na lokalizację inwestycji poza pasem drogowym drogi powiatowej, nie może zająć stanowiska w sprawie. W ocenie Wojewody [...], do terminu załatwienia sprawy nie wlicza się okresu od dnia następnego po nadaniu pism zawierających wystąpienie o uzgodnienie do dnia wpływu uzgodnienia do organu załatwiającego sprawę lub wystąpienia dorozumianego uzgodnienia. W przypadku konieczności dokonania więcej niż jednego uzgodnienia należy uwzględniać daty krańcowe. Uwzględniając wskazane okoliczności Wojewoda uznał, że nie podlega wliczeniu do terminu załatwienia sprawy 12 dni od 11 czerwca 2011 r. do 22 czerwca 2011 r., kiedy to do Urzędu Gminy w O. wpłynęło pismo Zarządu Dróg Powiatowych w O. z 22 czerwca 2011 r.
Minister Infrastruktury i Budownictwa postanowieniem z [...] maja 2016 r., na skutek zażalenia Wójta Gminy O., utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...]. Przyjął jednakże, że zwłoka w załatwieniu sprawy wyniosła 17 dni. Organ odwoławczy, podzielając zasadnicze elementy ustaleń organu pierwszej instancji uznał, że nie podlega wliczeniu do terminu załatwienia sprawy 6 dni od 11 czerwca 2011 r. do 16 czerwca 2011 r. przeznaczone na uzgodnienie projektu decyzji jedynie przez Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych w O., a także dwa dni w związku z tym, że ostatni dzień terminu przypadał na sobotę. Zdaniem Ministra, nie można odliczyć okresu uzgodnienia projektu decyzji z Zarządem Dróg Powiatowych w O., gdyż dla tej inwestycji takie uzgodnienie nie było wymagane. W związku z tym kara z tytułu niewydania decyzji w terminie powinna wynieść 8.500 zł, ale organ odwoławczy nie mógł orzec na niekorzyść strony odwołującej się. Jakkolwiek bowiem organ pierwszej instancji naruszył art. 51 ust. 2 w zw. z art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, to w ocenie Ministra, nie było to rażące naruszenie prawa, o którym mowa w art. 139 k.p.a.