Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak Sędziowie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) Sędzia del. WSA Tomasz Grossmann Protokolant: asystent sędziego Katarzyna Kasprzyk po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Spółdzielni A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 stycznia 2013 r. sygn. akt IV SA/Wa 2199/12 w sprawie ze skargi Spółdzielni A. z siedzibą w W. na uchwałę Rady m.st. Warszawy z dnia 17 listopada 2011 r. nr XXVII/547/2011 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Spółdzielni A. z siedzibą w W. na rzecz Miasta Stołecznego Warszawy kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 15 stycznia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Spółdzielni A. z siedzibą w W. (dalej jako "skarżąca Spółdzielnia") na uchwałę Rady m. st. Warszawy z 17 listopada 2011 r. nr XXVII/547/2011 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru rejonu ulicy Okopowej w Warszawie.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że skarżąca Spółdzielnia zakwestionowała plan w zakresie dotyczącym przeznaczenia terenu działek ewidencyjnych nr [...] i [...] położonych przy ulicy [...] w Warszawie, pod zabudowę mieszkaniowo-usługową (MW/U).
Działki ewidencyjne nr [...] i [...] stanowią część gruntu o powierzchni 2 ha 7150 m2 oddanego skarżącej Spółdzielni w użytkowanie wieczyste pod budownictwo mieszkaniowe na podstawie aktu notarialnego z 7 października 1988 r. Skarżąca zrealizowała na przeważającej części tego gruntu przedsięwzięcie polegające na budowie osiedla mieszkaniowego. Obecnie teren obu działek Spółdzielnia przeznaczyła na inwestycję polegającą na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego i 17 lutego 2011 r. wystąpiła o ustalenie warunków zabudowy. Uchwalenie planu uniemożliwi realizację tego przedsięwzięcia, ponieważ teren ten został przeznaczony pod komunikację pieszą z zielenią towarzyszącą (KP/ZP). W ocenie skarżącej Spółdzielni, taka zmiana przeznaczenia gruntu stanowi niedopuszczalne ograniczenie prawa własności i nadużycie władztwa planistycznego przyznanego gminie.
W odpowiedzi na skargę Miasto st. Warszawa wniosło o jej oddalenie. Wyjaśniło, że z załącznika nr 2 do uchwały nr XVI 1/547/2011 r. wynika, że Rada m.st. Warszawy odniosła się do zarzutów skarżącej Spółdzielni przed podjęciem uchwały. Ponadto nie podzieliła stanowiska skarżącej Spółdzielni, że nastąpiła zmiana przeznaczenia terenu uniemożliwiająca zabudowę, ponieważ to nie umowa o ustanowieniu prawa użytkowania wieczystego decyduje o przeznaczeniu terenu, ale miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Przedmiotowe działki stanowią skwer, który bezpośrednio przylega do budynków po południowej stronie ulicy Wolności, a od budynku po północnej stronie tej ulicy dzieli go 20 m. Wprowadzenie na tym terenie jakiejkolwiek zabudowy wiązałoby się z drastycznym wzrostem intensywności zabudowy terenu i tak już ściśle zabudowanego, likwidację resztek zieleni oraz pogorszeniem warunków życia mieszkańców zabudowy sąsiedniej. Tereny zbudowane przez skarżącą Spółdzielnię nie spełniają kryteriów minimalnej powierzchni terenów zielonych (25%), o jakiej mowa w Studium zagospodarowania m.st. Warszawy (zwane dalej Studium) jak i w stosownych przepisach wykonawczych. W związku z tym jedyny wolny i porośnięty wysokimi drzewami fragment obszaru wskazany został w planie jako teren KZ(ZP), tj. wolny od zabudowy o powierzchni biologicznie czynnej min 20%. Na pozostałych terenach zabudowanych będących w użytkowaniu wieczystym skarżącej Spółdzielni, zieleń to w 90 % zieleń na stropach parkingów podziemnych, zatem teren KP(ZP) pozostaje jedynym o pełnej infiltracji opadów do gruntu rodzinnego, co pozwala na przetrwanie drzew o rozbudowywanych korzeniach. W ocenie organu, przeznaczenie działek w planie pod komunikację pieszą i zieleń urządzoną, również w kontekście obszaru (ok 1/27 gruntu w porównaniu z pozostałą częścią nieruchomości) już i tak intensywnie zabudowanego nie stanowi przekroczenia władztwa pianistycznego. Niemal cała nieruchomość skarżącej Spółdzielni została już zabudowana, a jedynie jej niewielka część została przeznaczona na komunikację pieszą i zieleń urządzoną.