Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Włodzimierz Ryms /spr./ Sędziowie sędzia NSA Jacek Chlebny sędzia NSA Wojciech Chróścielewski Protokolant Anna Sidorowska po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. Sp. z o.o. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 4 lipca 2005 r., sygn. akt II SA/Kr 2079/01 w sprawie ze skargi B. M., E. M. i T. M. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] czerwca 2001 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 4 lipca 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uwzględnił skargę B. M., T. M. i E. M. oraz uchylił decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] czerwca 2001 r. i utrzymaną nią w mocy decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia [...] kwietnia 2001 r., którą zatwierdzono projekt budowlany i udzielono pozwolenia Fundacji Rodziny N. w W. na budowę polegającą na przebudowie istniejącego budynku na hotel z przyłączami, z wyłączeniem przyłącza energetycznego, na działce nr 27/1 obw. [...] w K. przy ul. S.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Zaskarżona decyzja oraz decyzja organu pierwszej instancji zostały wydane z naruszeniem przepisów prawa, ponieważ przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę organy budowlane nie dopełniły obowiązku sprawdzenia, czy spełnione zostały wymogi określone w art. 32 i 35 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlanego (Dz. U. z 2000 r., Nr 196, poz. 1126), według stanu prawnego obowiązującego w czasie wydawania decyzji. Sąd podniósł, iż w aktach administracyjnych nie ma rysunku ani opisu planu zagospodarowania przestrzennego lub innego dokumentu potwierdzającego dokonanie przez organ obowiązkowego sprawdzenia zgodności planowanej inwestycji z planem. Wprawdzie organ budowlany jest związany decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla planowanej inwestycji, jednakże ma obowiązek sprawdzić zgodność inwestycji z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w razie stwierdzenia takiej niezgodności powinien zainicjować postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia 18 maja 1998 r. ustalono warunki na remont adaptacyjny wraz z przebudową budynku przy ul. S. w K. na cele mieszkalno-usługowe, z powołaniem się na szczegółowy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zespołu zabytkowego Kazimierza i Stradomia zatwierdzonego uchwałą z dnia 25 marca 1987 r., podczas gdy w pozwoleniu na budowę stwierdzono, że lokalizacja obiektu jest zgodna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego K. uchwalonego dnia 16 listopada 1994 r., a udzielone pozwolenie na budowę dotyczy przebudowy istniejącego budynku na hotel.
Z uzasadnienia decyzji organu budowlanego powinno wynikać, w jaki sposób i na podstawie jakich dowodów organ budowlany przyjął, iż projekt budowlany spełnia wymagania określone w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, tymczasem w ocenie Sądu uzasadnienia decyzji organów obu instancji są ogólnikowe, nie spełniają wymogów art. 107 K.p.a., gdyż ograniczają się do stwierdzenia, że projekt budowlany jest zgodny z przepisami, a pozwolenie budowlane zostało wydane na podstawie decyzji o warunkach zabudowy zagospodarowania terenu. Uzasadnia to przyjęcie, iż naruszony został przepis art. 35 ust. 1 pkt 1 lit. a Prawa budowlanego.
Pozwolenie na budowę w obiekcie zabytkowym lub na terenie obiektu objętego ochroną zabytków może być wydane po wydaniu przez wojewódzkiego konserwatora zabytków zezwolenia, o którym mowa w art. 27 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i muzeach (Dz. U. Nr 10, poz. 48 ze zm.), w odrębnym postępowaniu w formie decyzji. Z akt sprawy wynika, że Wojewódzki Konserwator Zabytków w Krakowie na pismo inwestora udzielił odpowiedzi, w której pozytywnie zaopiniował planowane przedsięwzięcie, przy czym z pisma tego nie wynika czy istniejący obiekt przy ul. S. w K. jest wpisany do rejestru zabytków, podczas gdy w akcie notarialnym z dnia 8 sierpnia 1996 r. podano, że znajdujący się na działce dwupiętrowy budynek frontowy i dwupiętrowa oficyna boczna znajdują się w ewidencji konserwatorskiej oraz wpisane są listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO. Z akt sprawy wynika ponadto, że do rejestru zabytków jest wpisany budynek na działce sąsiedniej przy ul. S. Ochroną prawną jest objęty nie tylko sam zabytek, ale i jego otoczenie, a więc bez zezwolenia konserwatora zabytków nie można zmieniać i przebudowywać obiektów znajdujących się w sąsiedztwie zabytków. Skoro zezwolenie konserwatora zabytków na przebudowę nie zostało wydane w formie decyzji, decyzja o pozwoleniu na budowę została wydana z naruszeniem art. 32 ust. 1 Prawa budowlanego. Oceniając kompletność projektu budowlanego organy w uzasadnieniach decyzji w ogóle nie powołały się na to, iż inwestor uzyskał wymagane opinie, uzgodnienia i pozwolenia.