Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Rzążewska Sędziowie: Sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz (spr.) Sędzia NSA Barbara Skrzycka - Pilch Protokolant Magdalena Baduchowska po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2007r., na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 czerwca 2006 r. sygn. akt III SA/Wr 175/05 w sprawie ze skargi T. Ł. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we Wrocławiu z dnia [...] lutego 2005 r. nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania, 2) zasądza od Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we Wrocławiu na rzecz T. Ł. kwotę 200 (dwieście) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
II OSK 1408 / 06
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 czerwca 2006 r. r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę wniesioną przez T. Ł. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we Wrocławiu z dnia [...] lutego 2005 r. utrzymującą w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w P. z dnia [...] września 2004 r. orzekającą o braku podstaw do stwierdzenia u T. Ł. choroby zawodowej w postaci uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu.
W uzasadnieniu powyższego wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, iż T. Ł. w warunkach narażenia na ponadnormatywny hałas pracował w latach 1962-1996. W związku z podejrzeniem choroby zawodowej T. Ł. był badany w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy we W. Oddział w L. W orzeczeniu lekarskim z dnia 30 listopada 1998 r. stwierdzono brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej w postaci uszkodzenia słuchu spowodowanego ponadnormatywnym hałasem, a ponowna diagnostyka audiologiczna wykonana w trybie odwoławczym w Instytucie Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu wykazała niedosłuch odbiorczy obustronny, średnie ubytki o wielkości nie powodującej obniżenia sprawności narządu słuchu w stopniu kwalifikującym do rozpoznania choroby zawodowej.
W oparciu o powyższe orzeczenia lekarskie i charakterystykę stanowiska pracy skarżącego Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w P. decyzją z dnia 7 kwietnia 2000 r. utrzymaną w mocy decyzją Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we Wrocławiu z dnia 10 maja 2000 r. orzekł o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej w postaci ubytku słuchu spowodowanego hałasem.
Powyższa decyzja była przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego we Wrocławiu, który wyrokiem z dnia 18 lutego 2003 r. (sygn. akt II SA/Wr 1268/2000) uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu powyższego wyroku wskazano, że w świetle przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294) nie zasługuje na akceptację stanowisko przyjęte przez organy obu instancji, zgodnie z którym stwierdzony ubytek słuchu o wartości poniżej 30 decybeli w uchu lepiej słyszącym nie pozwala na zakwalifikowanie schorzenia jako choroby zawodowej. Brak jest podstaw prawnych do tego, żeby z prawnego pojęcia choroby zawodowej eliminować uszkodzenie słuchu wywołane hałasem ze względu na stopień uszkodzenia słuchu. Podniesiono, że w przypadku pozytywnego ustalenia, że stwierdzona u pracownika choroba jest wymieniona w wykazie chorób zawodowych i praca była wykonywana w warunkach narażających na jej powstanie, istnieje domniemanie związku przyczynowego między chorobą zawodową a warunkami narażającymi na jej powstanie.
W toku ponownego rozpoznania sprawę przez organy administracyjne przeprowadzono kolejne badania lekarskie T. Ł.
W orzeczeniu lekarskim z dnia 5 marca 2004 r. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy we Wrocławiu Oddział w L. stwierdził brak podstaw do rozpoznania u skarżącego choroby zawodowej - ubytku słuchu spowodowanego hałasem. W wyniku ponownego badania skarżącego w trybie odwoławczym przez Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr med. Jerzego Nofera w Łodzi wydano w dniu 18 sierpnia 2004r. orzeczenie lekarskie, w którym stwierdzono brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej w postaci ubytku słuchu spowodowanego hałasem u T. Ł.