Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędzia del. WSA Teresa Zyglewska (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. Y. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lutego 2013 r. sygn. akt IV SA/Wa 2688/12 w sprawie ze skargi A. Y. T. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6053 Obywatelstwo
Inne orzeczenia z hasłem:
Obywatelstwo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych
Uzasadnienie strona 1/8

Wyrokiem z dnia 28 lutego 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. Y. T. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] września 2002 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy.

Decyzją z dnia [...] września 2012 r. Minister Spraw Wewnętrznych utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2012 r. odmawiającą stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego przez A. Y. T..

W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że stosownie do przepisu art. 66 ustawy z 2009 r. o obywatelstwie polskim postępowania wszczęte na podstawie ustawy z 1962 r. i niezakończone przed dniem 15 sierpnia 2012 r. (wejście w życie ustawy z 2012 r.) toczą się według przepisów dotychczasowych. W konsekwencji, przedmiotową sprawę należało rozpatrywać w oparciu o dotychczas obowiązujące przepisy ustawy z 1962 r. o obywatelstwie polskim.

Minister wskazał, że dla stwierdzenia, czy wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie - zgodnie z zasadą ciągłości obywatelstwa polskiego - niezbędne jest ustalenie, czy nabył on obywatelstwo polskie, a następnie czy nie utracił tego obywatelstwa do dnia wydania decyzji. Ze względu na datę urodzin zainteresowanego, tj. 29 marca 1957 r., dla rozstrzygnięcia jego statusu obywatelstwa decydujące znaczenie miały przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim (Dz.U. Nr 4, poz. 25 ze. zm.). W ocenie Ministra w świetle zapisów art. 8 i 9 tej ustawy koniecznym było ustalenie z punktu widzenia statusu obywatelstwa wnioskodawcy, czy w dacie jego urodzenia, przynajmniej jedno z rodziców posiadało obywatelstwo polskie.

Organ wywiódł, że matka wnioskodawcy nie posiadała obywatelstwa polskiego w dacie urodzenia syna - A. Y. T., ponieważ utraciła to obywatelstwo na skutek nabycia obywatelstwa izraelskiego w dniu 15 września 1948 r., zatem należało ustalić, czy wnioskodawca mógł nabyć obywatelstwo polskie po ojcu M. T..

W ocenie Ministra, Wojewoda [...] prawidłowo ocenił zebrany w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy i na jego podstawie trafnie ustalił, że ojciec wnioskodawcy, ur. 20 maja 1918 r. w O. jako M. T., syn A. I. i F. z d. M., nabył obywatelstwo polskie na podstawie art. 2 ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego.

Zaznaczył, że w dalszej kolejności rozważyć należało, czy w stosunku do ojca wnioskodawcy miały miejsce zdarzenia, skutkujące zmianą w jego statusie obywatelstwa, tzn. czy nie utracił on obywatelstwa polskiego i posiadał je w dacie urodzin syna - p. A. Y. T., tj. w dniu 29 marca 1957 r.

Przepis art. 11 cyt. ustawy z 1920 r., który do dnia 19 stycznia 1951 r. regulował kwestię utraty obywatelstwa polskiego i zgodnie z którym utrata obywatelstwa polskiego następowała przez nabycie obywatelstwa obcego, zawierał jeden wyjątek, tzn. osoby zobowiązane do czynnej służby wojskowej w Polsce, zgodnie z obowiązującymi przepisami, mogły nabyć obywatelstwo obce dopiero po uzyskaniu zwolnienia od powszechnego obowiązku wojskowego, w przeciwnym razie nie przestawały być uważane wobec Państwa Polskiego za obywateli polskich (art. 11 pkt 1 cyt. ustawy o obywatelstwie Państwa Polskiego). Na podstawie ustawy z 9 kwietnia 1938 r. obowiązkowi wojskowemu podlegali mężczyźni w wieku od 17 do 60 lat. Natomiast na podstawie cyt. ustawy obowiązkowi wojskowemu podlegali mężczyźni w wieku od 18 do 50 roku życia włącznie. Obywatele polscy podlegający obowiązkowi wojskowemu w zakresie unormowanym w powyższych ustawach tracili obywatelstwo polskie na skutek nabycia obcego dopiero po zwolnieniu ich z obowiązku wojskowego.

Strona 1/8
Inne orzeczenia o symbolu:
6053 Obywatelstwo
Inne orzeczenia z hasłem:
Obywatelstwo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych