Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Mzyk, Sędziowie NSA Jerzy Bujko, Maria Rzążewska, Protokolant Joanna Gołębiewska, po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi Z. M. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2006r., sygn. akt II OSK 1255/05 w sprawie ze skargi Gminy C. na rozstrzygnięcie nadzorcze Prezesa Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2004r. w przedmiocie odwołania Wójta Gminy C. postanawia oddala skargę o wznowienie postępowania
Wyrokiem z dnia 1 czerwca 2005 r., sygn. akt. II SA/Wa 211/05, Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie, uwzględniając skargę Gminy C. - uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze Prezesa Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2004 r. o odwołaniu Wójta Gminy C. Z. M. W motywach wyroku Sąd Wojewódzki przytoczył, że Wójt Gminy C. - Z. M. , mimo wezwania, w kolejnych oświadczeniach majątkowych, nie wskazał majątku objętego wspólnością majątkową, co stanowiło podstawę podjęcia rozstrzygnięcia nadzorczego o jego odwołaniu. Zdaniem Sądu Wojewódzkiego realizacja obowiązku, o którym mowa w art. 24 "h" ustawy o samorządzie gminnym, nie jest przejawem działalności gminy, lecz dotyczy wójta jako osoby fizycznej. Stąd też , w ocenie Sadu Wojewódzkiego, brak było podstaw do jego odwołania, na podstawie art. 96 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, a w konsekwencji podlega uchyleniu rozstrzygnięcie nadzorcze Prezesa Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2004 r.
Naczelny Sad Administracyjny wyrokiem z dnia 31 stycznia 2006 r., sygn. akt. II OSK 1255/05 - po rozpoznaniu skargi kasacyjnej Prezesa Rady Ministrów - uchylił wyrok Sądu Wojewódzkiego z dnia 1 czerwca 2005 r i oddalił skargę Gminy C. na rozstrzygnięcie nadzorcze Prezesa Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2004 r. Naczelny Sąd Administracyjny nie podzielił argumentacji i stanowiska Sadu Wojewódzkiego uznając, że nie dostosowanie się do obowiązku złożenia oświadczenia majątkowego przez wójta gminy, o treści określonej przepisami art. 24 "h" ustawy o samorządzie gminnym, może stanowić podstawę sięgnięcia do środka nadzorczego. Stąd też Prezes Rady Ministrów miał podstawy prawne do odwołania Wójta Gminy C.
Skargę o wznowienie postępowania, zakończonego w/w prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2006 r., wniósł Z. M. (odwołany Wójt Gminy C.), twierdząc, że mimo spełnienia przesłanek z art. 33 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), nie został dopuszczony do postępowania, począwszy od rozprawy przed Sądem I instancji i nie dano mu możliwości obrony swoich praw. Tym samym zarówno Sąd I instancji, jak i Naczelny Sad Administracyjny naruszyły podstawowe, konstytucyjne uprawnienia uczestnictwa w postępowaniu sądowym, z naruszeniem art. 45 Konstytucji RP oraz art. 33 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zaistniały zatem przesłanki wznowienia postępowania na podstawie art. 271 pkt. 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Na tej podstawie w skardze o wznowienie postępowania zgłoszony został wniosek o uchylenie wyroku Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2006 r., a następnie wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 czerwca 2005 r., ze względu na nieważność postępowania, i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.
Naczelny Sad Administracyjny zważył co następuje :
Skarga o wznowienie postępowania, zakończonego prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2006 r., oparta została na ustawowej podstawie wznowienia, wniesiona została z zachowaniem terminu z art. 277 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ppsa, przy czym sąd, na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2006 roku, połączył badanie dopuszczalności wznowienia z rozpoznaniem sprawy (art. 281 ppsa).