Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Stahl (spr.) sędzia NSA Teresa Kobylecka Protokolant Renata Sapieha po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wojewody Warmińsko-Mazurskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 1 lipca 2008 r. sygn. akt II SA/Ol 317/08 w sprawie ze skargi W. D. na rozporządzenie Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 18 grudnia 2007 r. nr 39 w przedmiocie zmiany rozporządzenia ustanawiającego zespół przyrodniczo-krajobrazowy jeziora Zwiniarz 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie, 2) zasądza od W. D. na rzecz Wojewody Warmińsko-Mazurskiego kwotę 400 (słownie :czterysta ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 1 lipca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie stwierdził nieważność zaskarżonego przez W. D. rozporządzenia Wojewody Warmińsko-Mazurskiego nr 39 z dnia 18 grudnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie nr 17 z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie ustanowienia zespołu przyrodniczo-krajobrazowego jeziora Zwiniarz.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że rozporządzenie Wojewody Warmińsko-Mazurskiego nr 17 z dnia 20 czerwca 2007 r. ustanawiające zespół przyrodniczo-krajobrazowy Jeziora Zwiniarz zostało zmienione rozporządzeniem Wojewody Warmińsko-Mazurskiego nr 39 z dnia 18 grudnia 2007 r., którym nadano nową treść § 5 tego aktu, a dotychczasowy § 5 został zapisany jako § 6. Pismem z 4 stycznia 2008 r. W. D. wezwał Wojewodę Warmińsko-Mazurskiego do usunięcia naruszenia prawa, zarzucając naruszenie przepisów art. 44 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880, ze zm.) w związku z art. 2 Konstytucji RP, art. 44 ust. 4 ustawy o ochronie przyrody, art. 2 Konstytucji RP i zasad przyzwoitej legislacji. W odpowiedzi Wojewoda Warmińsko-Mazurski wyjaśnił, iż rozporządzenie nr 39 nie zmienia granic zespołu przyrodniczo-krajobrazowego oraz nie znosi ochrony prawnej wobec terenów położonych w granicach tego zespołu, jest wynikiem zorganizowanego w dniu 30 listopada 2007 r. spotkania, na którym przedstawiono projekt zmiany rozporządzenia nr 17, a uczestnicy, wśród których był skarżący, nie wnieśli uwag do jego zapisów.
W skardze do sądu administracyjnego W. D. wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonego rozporządzenia, zarzucając rozporządzeniu rażące naruszenie przepisów art. 44 ust. 2 ustawy o ochronie przyrody w związku z art. 92 ust. 2 Konstytucji RP, art. 44 ust. 4 ustawy o ochronie przyrody, art. 2 Konstytucji RP i zasad przyzwoitej legislacji, w tym zakazu retroaktywności prawa oraz szeregu zasad techniki prawodawczej. W uzasadnieniu skargi podniesiono, że rozporządzenie nr 39 wprowadza nieprzewidzianą ustawą względną formę ochrony przyrody na części zespołu przyrodniczo-krajobrazowego Jeziora Zwiniarz, której zakres ma być modyfikowany postanowieniami obowiązujących oraz projektowanych miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz bliżej nie określoną kategorią "decyzji" w sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia. Rozporządzenie nr 17 tworzące zespół przyrodniczo-krajobrazowy Jeziora Zwiniarz nie zawierało żadnych przepisów o charakterze zmieniającym lub uchylającym, w związku z tym nie sposób jest obecnie ustalić w związku z zapisem skarżonego rozporządzenia zbioru przepisów dotychczasowych, które powinny znaleźć zastosowanie w tych sprawach. Odnośnie naruszenia art. 44 ust. 4 ustawy o ochronie przyrody skarżący stwierdził, iż wydanie skarżonego aktu w zasadzie zniosło wprowadzoną wcześniej formę ochrony przyrody na części zespołu przyrodniczo-krajobrazowego Jeziora Zwiniarz. Ponadto zaskarżony akt narusza wynikającą z zasady demokratycznego państwa prawnego zasadę niedziałania prawa wstecz. Rozporządzenie nr 39 godzi także w art. 74 Konstytucji stanowiący, iż władze publiczne prowadzą politykę zapewniającą bezpieczeństwo ekologiczne współczesnemu i przyszłym pokoleniom, a ochrona środowiska jest obowiązkiem władz publicznych. Rozporządzenie narusza także zasady techniki prawodawczej określone w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 908), które na mocy przepisu § 143 stosuje się odpowiednio do aktów prawa miejscowego. Skarżący uzasadnił swój interes prawny do wystąpienia ze skargą na akt prawa miejscowego wyjaśniając, iż jest właścicielem nieruchomości położonych na terenie zespołu przyrodniczo-krajobrazowego Jeziora Zwiniarz i jest żywotnie zainteresowany sposobem dopuszczalnego zagospodarowania jego terenu oraz nieruchomości sąsiadujących.