Dnia 18 grudnia 2012 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Paweł Miładowski sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak /spr./ sędzia del. WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Protokolant starszy asystent sędziego Konrad Młynkiewicz po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 marca 2011 roku sygn. akt I SA/Wa 2098/10 w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lipca 2010 roku, nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia pozwolenia 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od J. G. na rzecz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Wyrokiem z dnia 15 marca 2011 r., sygn. akt II SA/Wa 2064/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. G. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia pozwolenia.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
J. G. wystąpił z wnioskiem o wydanie pozwolenia na wymianę stolarki okiennej w elewacji frontowej, na I piętrze budynku położonego przy ul. [...] w Poznaniu, który stanowi jego własność, z okien drewnianych na okna zespolone o takim samym kształcie i kolorze, z uwagi na zły stan techniczny okien.
Decyzją z dnia [...] lutego 2010 r. Miejski Konserwator Zabytków w Poznaniu odmówił wnioskodawcy wydania przedmiotowego pozwolenia. W uzasadnieniu wskazał, że kamienica przy ul. [...] w Poznaniu jest integralnym elementem zespołu urbanistyczno-architektonicznego Starego Miasta, wpisanego do rejestru zabytków miasta Poznania decyzją z dnia [...] czerwca 1979 r. pod nr [...] i w związku z tym jej wygląd zewnętrzny podlega ochronie konserwatorskiej. Budynek posiada szczególną wartość historyczną i architektoniczną. Stanowi charakterystyczny przykład historycznej zabudowy Starego Miasta z połowy XIX wieku, którą należy w pełni uszanować i zachować. Zgodnie z zasadami konserwatorskimi stolarka w zabytkowym budynku powinna być zachowana i poddana renowacji. W przypadku konieczności wymiany zniszczonych elementów stolarki, elementy nowe należy wykonać na wzór oryginalnych z zachowaniem materiału, koloru i wymiarów oraz powtórzeniem podziałów, profili i ozdobnych detali. Ze względu na wartość historyczną oryginalnej stolarki w budynku przy ul. [...] oraz jej dobry stan zachowania wraz z oryginalnymi detalami i okuciami organ uznał, że ewentualna wymiana okien przyczyni się do utraty walorów estetycznych elewacji - zmiany proporcji okien i bezpowrotnej utraty wartości historycznej oryginału, a tym samym obniżą się walory historyczne zabytkowego zespołu Starego Miasta.
W celu poprawy warunków użytkowania przedmiotowego lokalu Konserwator zaproponował możliwość wymiany wewnętrznych skrzydeł istniejących okien skrzyniowych na nowe z szybą zespoloną.
Po rozpatrzeniu odwołania J. G., Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 ze zm.) ochrona zabytków polega w szczególności na podejmowaniu przez organy administracji publicznej działań mających na celu zapobieganie zagrożeniom mogącym spowodować uszczerbek dla wartości zabytków. Zniszczenie zachowanej w dobrym stanie i mogącej być poddaną zabiegom konserwatorskim historycznej stolarki okiennej budynku przy ul. [...] stanowiłoby poważny uszczerbek dla wartości artystycznych, historycznych i naukowych Starego Miasta w Poznaniu.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie J. G. wskazał, że Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego pominął okoliczność, że do wniosku wszczynającego postępowanie skarżący załączył dokumentację inwentaryzacyjną dotychczasowych okien oraz dokumentację projektową okien, jakie miały być wstawione w ich miejsce, a sporządzoną przez architekta. Wynika z niej, że projektowane okna zachowają wszelkie podziały i detale stolarskie prezentowane przez okna dotychczasowe, a ich montaż wpłynąłby w pozytywny sposób na wygląd całej elewacji budynku. Decyzja nie uwzględnia ponadto, że sporne okna nie posiadają jakichkolwiek walorów użytkowych.