Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) Sędziowie sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia del. WSA Marcin Kamiński Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. spółki z o.o. z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 stycznia 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 2775/15 w sprawie ze skargi A. spółki z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia opłaty sankcyjnej 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od A. spółki z o.o. z siedzibą w G. na rzecz Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 8 stycznia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. sp. z o.o. z siedzibą w G. (dalej jako "Spółka") na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa z [...] lipca 2015 r. w przedmiocie określenia opłaty sankcyjnej.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wyjaśnił, że w dniach od 7 do 19 maja 2014 r. pracownicy Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa w Poznaniu, Delegatura w Koninie przeprowadzili kontrolę w punkcie sprzedaży środków ochrony roślin należącym do Spółki, w zakresie wprowadzania do obrotu środka ochrony roślin pod nazwą Merpan 80 WG. W wyniku tego stwierdzono, że 26 lutego 2014 r. Spółka dokonała sprzedaży tego środka ochrony roślin, co nastąpiło po terminie ważności zezwolenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na dopuszczenie go do obrotu oraz po okresie przewidzianym na wyprzedanie zapasów tego środka. Zgodnie z fakturą VAT środek został sprzedany w ilości 20 sztuk w opakowaniach 5 kg oraz 60 sztuk w opakowaniach 1 kg. Nabywca dokonał zwrotu tego środka w ilościach 11 sztuk w opakowaniach 5 kg oraz 48 sztuk w opakowaniach 1 kg.
Decyzją z [...] lutego 2015 r. Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa w Warszawie nałożył na spółkę opłatę sankcyjną w wysokości 5.280,76 zł za sprzedaż środka ochrony roślin o nazwie Merpan 80 WD bez wymaganego zezwolenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na wprowadzenie do obrotu.
Spółka wniosła odwołanie od tej decyzji.
Decyzją z [...] lipca 2015 r. Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Organ odwoławczy wyjaśnił, że środek został wyprodukowanego we wrześniu 2009 r., a jego etykieta wskazywała, że został wprowadzony do obrotu na podstawie zezwolenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi nr R-24/2009 z 26 lutego 2009 r. Zezwolenie to było ważne do 31 grudnia 2012 r., sześciomiesięczny okres na wysprzedanie jego zapasów upływał 30 czerwca 2013 r.
Główny Inspektor nie podzielił stanowiska Spółki, że środek zaopatrzony w etykietę, na której widniał numer zezwolenia R-24/2009, w momencie dokonywanej przez nią sprzedaży był dopuszczony do obrotu, ponieważ jest tożsamy ze środkiem o takiej samej nazwie, który w tym czasie posiadał ważne zezwolenie na dopuszczenie do obrotu na podstawie zezwolenia nr R-105/2013. Zdaniem organu, nie można przyjąć, że z uwagi na taki sam skład chemiczny obu produktów, środek dopuszczony do obrotu na podstawie zezwolenia nr R-24/2009 mógł być sprzedawany w oparciu o inne zezwolenie nr R-105/2013.
Spółka wniosła skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Oddalając skargę Sąd I instancji wyjaśnił, że decyzja została wydana w oparciu o art. 75 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy z 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin (Dz.U. z 2015 r. poz. 547 - dalej jako "ustawa o środkach ochrony roślin") oraz art. 89 ust. 2 ustawy z 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz.U. z 2014 r. poz. 621 ze zm. - dalej jako "ustawa o ochronie roślin") w związku z art. 28 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z 21 października 2009 r. dotyczącego wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylającego dyrektywy Rady nr 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz. Urz. UE L309/1 ze zm. - dalej jako "rozporządzenie nr 1107/2009").