Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o wpisie do rejestru zabytków
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Bożena Walentynowicz Sędziowie sędzia del. NSA Janusz Furmanek /spr./ sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Protokolant Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 6 października 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 maja 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 191/08 w sprawie ze skargi A. P. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o wpisie do rejestru zabytków oddala skargę kasacyjną

Inne orzeczenia o symbolu:
6361 Rejestr  zabytków
Inne orzeczenia z hasłem:
Ochrona środowiska
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Uzasadnienie strona 1/9

Wyrokiem z dnia 13 maja 2008 r. o sygn. akt I SA/Wa 191/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. P. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] listopada 2007 r., nr [...], którą utrzymał on w mocy swoją decyzję z dnia [...] listopada 2007 r., nr [...] o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Łodzi w przedmiocie wpisu parku do rejestru zabytków.

Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane na podstawie następującego stanu faktycznego sprawy:

W dniu 31 maja 2006 r. C. P. złożyła wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Łodzi z dnia [...] grudnia 1992 r. o wpisie do rejestru zabytków pod numerem A/328 Parku miejskiego im. Stanisława Staszica w Łodzi, o pow. 4,15 ha, obejmującego teren działki nr 228, obr. S-2, zlokalizowanego w granicach ulic: Narutowicza, Uniwersyteckiej, Jaracza, Wierzbowa.

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z dnia [...] listopada 2007 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Łodzi z dnia [...] grudnia 1992 r. W uzasadnieniu organ wskazał, że Park został wpisany do rejestru zabytków w granicach ówczesnej działki 228 o pow.4,15 ha, której teren nie znajdował się w granicach Parku określonych w 1902 r. Z map archiwalnych Parku wynika, że teren ten był zabudowany i jedynie przylegał do Parku od strony południowej. Nie stanowił on zatem w tamtym okresie części Parku. Po drugiej wojnie światowej budynki wyburzono, a teren włączono do zabytkowego Parku już w roku 1946, co potwierdzają materiały archiwalne. Na początku lat 50-tych teren obecnej działki nr 228/4 stanowił już część parku. Jak wynika ze szkicu sytuacyjnego Parku Staszica z 1951 r., przez przedmiotową działkę wytyczona była aleja parkowa, a na pozostałym terenie zaplanowano trawnik oraz drzewa i krzewy.

Organ powołał art. 2 oraz art. 5 pkt 1 obowiązującej w chwili wydania badanej decyzji ustawą z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i muzeach (Dz. U. Nr 10 poz. 48 ze zm.). Organ nadzoru stwierdził, że Wojewódzki Konserwator Zabytków w Łodzi właściwie określił granice wpisu do rejestru zabytków dobra kultury Parku miejskiego im. S. Staszica i uznał, że Park w granicach 1992 r., tj. w granicach ówczesnej działki nr 228 jest przedmiotem nieruchomym mającym znaczenie dla dziedzictwa i rozwoju kulturalnego, ze względu na jego wartość historyczną, naukową i artystyczną. Przemawiają za tym okoliczności wymienione w "Ewidencji Parku im. Stanisława Staszica w Łodzi".

Od powyższej decyzji A. P. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z dnia [...] listopada 2007 r. utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] listopada 2007 r. W uzasadnieniu organ wskazał, że podtrzymuje w całości stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji. Organ stwierdził, że wpisanie jako dobra kultury do rejestru zabytków Parku w granicach z dnia wydania badanej decyzji nie stanowi rażącego naruszenia prawa - art. 5 pkt 1 ustawy o ochronie dóbr kultury i muzeach. Odnosząc się do zarzutu braku dowodu na to, że teren działki 228/4 w roku 1946 włączony został do Parku organ wskazał, że okoliczność włączenia działki 228/4 do terenu Parku potwierdza Sprawozdanie Wydziału Plantacyj Miejskich za m-c kwiecień i program prac na m-c maj 1946. Jednakże zdaniem organu okoliczności te nie mają wpływu na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy.

Strona 1/9
Inne orzeczenia o symbolu:
6361 Rejestr  zabytków
Inne orzeczenia z hasłem:
Ochrona środowiska
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego