Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Kielcach w sprawie ze skargi Gminy Działoszyce na zarządzenie zastępcze Wojewody Świętokrzyskiego nr PNK.I-0151/1/2010 w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu burmistrza
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Kisiel /spr./ Sędzia NSA Joanna Banasiewicz Sędzia del. NSA Andrzej Irla Protokolant asystent sędziego Maciej Stojek po rozpoznaniu w dniu 27 października 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Działoszyce od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 15 kwietnia 2010 r. sygn. akt II SA/Ke 142/10 w sprawie ze skargi Gminy Działoszyce na zarządzenie zastępcze Wojewody Świętokrzyskiego z dnia 12 stycznia 2010 r. nr PNK.I-0151/1/2010 w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu burmistrza 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Kielcach do ponownego rozpoznania, 2. zasądza od Wojewody Świętokrzyskiego na rzecz Gminy Działoszyce kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

Uzasadnienie strona 1/4

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2010 r., II SA/Ke 142/10, oddalił skargę Gminy Działoszyce na zarządzenie zastępcze Wojewody Świętokrzyskiego z dnia 12 stycznia 2010 r., znak PNK.I-0151/1/2010, w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu Burmistrza Miasta i Gminy Działoszyce Z. L.. Wyrok ten został wydany w następującym stanie sprawy:

a) Wyrokiem z dnia [...] maja 2009r., [...], Sąd Rejonowy w Pińczowie Wydział II Karny warunkowo umorzył postępowanie karne wobec Burmistrza Miasta i Gminy Działoszyce - Z. L., oskarżonego o czyn z art.231 § 1 k.k. w związku z art.28 ust.4a ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków (Dz.U. z 2006 r. nr 123, poz.858 ze zm.). Wyrok ten uprawomocnił się z dniem [...] czerwca 2009 r. Była to przesłanka wygaśnięcia mandatu burmistrza (art.7 ust.2 pkt 2 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, Dz.U. z 2003 r. nr 159, poz.1547 ze zm. dalej powoływana jako "Ord.gm.pow.woj.")

b) Wbrew obowiązkowi (określonemu w art.26 ust.2 i 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta, Dz.U. z 2002 nr 113, poz.984 ze zm. powoływana dalej jako "u.bezpośr.wyb.wójt."), Rada Miejska w Działoszycach nie podjęła uchwały stwierdzającej wygaśnięcie mandatu Burmistrza ani w ustawowym terminie, ani po otrzymaniu wezwania Wojewody Świętokrzyskiego (art.98a ust.1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, Dz.U. z 2001 r. nr 142, poz.1591 ze zm. powoływana dalej jako "u.s.g.").

c) Wojewoda Świętokrzyski zarządzeniem zastępczym z dnia 12 stycznia 2010 r. znak: PNK.I-0151/1/2010, na podstawie art.98a u.s.g., stwierdził wygaśnięcie mandatu Burmistrza Miasta i Gminy Działoszyce - Z. L..

d) Gmina Działoszyce w skardze na powyższe zarządzenie zastępcze wniosła o jego uchylenie w całości oraz zawieszenie postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym do czasu rozstrzygnięcia przez Trybunał Konstytucyjny o zgodności art.7 ust.2 pkt 2 Ord.gm.pow.woj. z art.2, art.32 ust.1 i 2 i art.60 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Zarządzeniu zarzucono naruszenie art.26 ust.1 pkt 3, art.26 ust.2 u.bezpośr.wyb.wójt.; art.98 a ust.1 i 2 u.s.g.; art.7 ust.2 pkt 2 Ord.gm.pow.woj., w brzmieniu nadanym przez art.1 pkt 4 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie tej ustawy (Dz.U. z 2004 r. nr 102, poz.1055); art.2 oraz art.32 ust.1 i 2 i art.60 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Wbrew twierdzeniom organu nadzoru, Rada Miejska podjęła uchwałę, w której odmówiła stwierdzenia wygaśnięcia mandatu Burmistrza Miasta i Gminy Działoszyce. Wojewoda mógłby wydać zarządzenie zastępcze dopiero wówczas gdyby z obrotu prawnego została wyeliminowana ta uchwała. Wyrok Sądu Rejonowego w Pińczowie z 18 maja 2009 r. nie określa, czy przypisany czyn został popełniony z winy umyślnej czy z winy nieumyślnej. Powyższe de facto uniemożliwia Wojewodzie wydanie zarządzenia zastępczego.

Strona 1/4