Uwzględniając zawarte w § 12 uchwały unormowanie stwierdzić należy, że niezasadny jest zarzut naruszenia art. 5a ust. 4 pkt 11 u.d.p.p. Rada Gminy zawarła bowiem w wymienionym paragrafie istotne postanowienia stanowiące o trybie powoływania i zasadach działania komisji konkursowej do opiniowania ofert. Oczywiście można czynić zastrzeżenia co do tego, czy uregulowanie zawarte w uchwale jest wystarczająco skonkretyzowane. Niewątpliwie pożądane było rozwinięcie treści uchwały w kierunku wskazanym przez Wojewodę w zakresie unormowania § 12. Jednak za dopuszczalne należało uznać również takie rozwiązanie jakie przyjęła Rada Miejska, a polegające na przypisaniu organowi wykonawczemu obowiązku określenia składu Komisji Konkursowej oraz regulaminu jej pracy. Zaznaczyć trzeba, że stosownie do § 13 ust. 2 uchwały, Burmistrz przedkłada Radzie sprawozdanie z realizacji Programu. Przekazanie zatem określonych kompetencji Burmistrzowi nie pozbawiło Rady Miejskiej uprawnień kontrolnych w zakresie realizacji Programu. Zaznaczyć ponadto trzeba, że niezależnie od regulacji przedmiotowej uchwały zgodnie z art. 15 ustawy o samorządzie gminnym rada gminy jest organem stanowiącym i kontrolnym w gminie. Oznacza to, iż rada jest właściwa w zakresie stanowienia prawa lokalnego oraz kontroli realizacji zadań gminy przez organ wykonawczy. W ramach więc ustrojowych relacji pomiędzy wymienionymi organami gminy Rada Miejska mimo przekazania Burmistrzowi uprawnienia określenia składu Komisji Konkursowej oraz regulaminu pracy, ma zagwarantowaną kontrolę nad realizacją Programu.
Nietrafnie podniesiono również w uzasadnieniu skargi kasacyjnej, że poprzez ustalenie składu, a zwłaszcza regulaminu pracy Komisji, Burmistrz będzie mógł wpływać m. in. na "sposób podejmowania decyzji przez organ kolegialny". Tymczasem Komisja Konkursowa powoływana jest wyłącznie w celu opiniowania ofert złożonych przez organizacje w otwartych konkursach ofert, a kompetencje decyzyjne co do wyboru ofert i przyznania dotacji zastrzeżone zostały do wyłącznej kompetencji Burmistrza.
Z tych wszystkich względów należało przyjąć, że wbrew twierdzeniom zawartym w skardze kasacyjnej, regulacja § 12 uchwały zawiera minimalny zakres unormowania nakazanego przepisem art. 5a ust. 4 pkt 11 ustawy.
W konsekwencji skarga kasacyjna podlegała oddaleniu, o czym orzeczono zgodnie z art. 184 p.p.s.a.