Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Gliniecki (spr.) Sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska - Rzepecka Protokolant asystent sędziego Katarzyna Ślizak po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 marca 2013 r. sygn. akt VII SA/Wa 2190/12 w sprawie ze skargi S. C. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia pozwolenia na roboty budowlane oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 19 marca 2013 r. sygn. akt VII SA/Wa 2190/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę S. C. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] r. znak [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia pozwolenia na roboty budowlane.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją z dnia [...] r. Prezydent m.st. Warszawy, na podstawie art. 59 ust. 1, art. 60 oraz art. 61 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) dalej: u.p.z.p., oraz art. 104 k.p.a. ustalił warunki zabudowy dla inwestycji na wniosek S. C., polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym na działce nr ew. [...] z obrębu [...] przy ul. [...] [...] w dzielnicy [...] w W.
Postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Stołeczny Konserwator Zabytków po rozpatrzeniu wystąpienia Wydziału Architektury i Budownictwa dla Dzielnicy [...] z dnia [...] r. znak [...] odmówił uzgodnienia pozwolenia na roboty budowlane. W uzasadnieniu organ ochrony zabytków pierwszej instancji wskazał, że projektowany obiekt jest zbyt wysoki i wypełnia powierzchnię działki prawie do jej granic. Podobny sposób zagospodarowania nie występuje w sąsiedztwie na działkach historycznych, oraz że planowany obiekt nie wpisuje się w otoczenie, lecz nad nim dominuje. Podkreślono także, iż ww. inwestycja nie przewiduje zachowania proporcji pomiędzy zabudową a zielenią, charakterystycznej dla miasta ogrodu. Działka, na której zaplanowano budowę położona jest na obszarze "układu urbanistycznego [...]" znajdującego się w wykazie zabytków nieruchomych przekazanym przez Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków dnia [...].
Na powyższe postanowienie S. C. złożył zażalenie, w którym nie zgadza się ze stanowiskiem Stołecznego Konserwatora Zabytków, wskazując na zgodność projektu z warunkami zabudowy uzyskanymi dla ww. inwestycji decyzją Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia [...] r. Podniósł ponadto, że Stołeczny Konserwator błędnie wskazał, iż planowany budynek będzie obiektem 5-kondygnacyjnym, podczas gdy projekt zakłada 4 kondygnacje.
Postanowieniem z dnia [...] r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego po rozpatrzeniu zażalenia, działając na podstawie art. 89 pkt 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 ze zm.), art. 7 i 8 ustawy z dnia 18 marca 2010 r. o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz o zmianie niektórych innych ustaw, art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz.U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.) oraz art. 17 pkt 2, art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 k.p.a. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
W przekonaniu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, organ pierwszej instancji słusznie wskazał na niekorzystny wpływ planowanej inwestycji na walory zabytkowe układu urbanistycznego [...]. Zdaniem organu, Stołeczny Konserwator Zabytków w sposób logiczny i przekonujący wyjaśnił stronie przesłanki, jakimi się kierował oraz przedstawił wszystkie okoliczności, mające wpływ na dokonane rozstrzygnięcie. Organ wskazał, że przedmiotowa inwestycja stoi w sprzeczności z podstawowymi założeniami idei angielskiego architekta i projektanta zieleni E. H., które są nadal czytelne na terenie [...]. W ocenie organu projektowany budynek przekracza znacząco maksymalną powierzchnię zabudowy przewidzianą dla ww. terenu podczas parcelacji gruntów w 1928 r., wypełniając działkę nr ew. [...] z obrębu [...] niemalże do granic, oraz ogranicza tak istotną dla miasta-ogrodu powierzchnię terenów zielonych. Także gabaryty planowanego obiektu, zdaniem organu, stanowią zaprzeczenie podstawowych zasad rozplanowania omawianego układu urbanistycznego. Odpowiadając na argument strony odnośnie błędnej liczby projektowanych kondygnacji podanej w zaskarżonym postanowieniu organ wyjaśnił, że ustalenie liczby kondygnacji oraz dokonanie rozróżnienia między kondygnacją a antresolą przy analizie górnych partii budynku ma drugorzędne znaczenie w przedmiotowej sprawie. Czynnikiem, który powinien zostać przeanalizowany w pierwszej kolejności, jest bowiem wysokość projektowanego obiektu. W opinii organu, organ pierwszej instancji słusznie wskazał, że w otoczeniu inwestycji przeważa niska zabudowa i nie ulega wątpliwości, że planowany budynek, którego wysokość sięga 15,85 m., stałby się lokalną dominantą wysokościową, naruszając przy tym jedną z podstawowych zasad planowania miast-ogrodów, tj. stosowanie niskiej zabudowy. Zdaniem organu w interesie społecznym leży ochrona obszaru o wartościach zabytkowych oraz niedopuszczenie do zniszczenia jego historycznego rozplanowania.