Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie NSA Zygmunt Niewiadomski (spr.) del. WSA Małgorzata Miron Protokolant Anna Wieczorek po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. I. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 26 czerwca 2007 r. sygn. akt II SA/Rz 1092/06 w sprawie ze skargi W. I. na uchwałę Rady Gminy D. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie planu rozwoju lokalnego Gminy D. oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 26 czerwca 2007 r., sygn. akt II SA/Rz 1092/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę W. I. na uchwałę nr [...] Rady Gminy D. z dnia [...] w przedmiocie uchwalenia Planu Rozwoju Lokalnego Gminy D.
W uzasadnieniu orzeczenie Sąd pierwszej instancji stwierdził, co następuje:
Pismem z dnia [...] W. I. wezwał Radę Gminy D. oraz Wójta Gminy D. do usunięcia naruszeń jego interesu prawnego przez ww. uchwałę Rady Gminy D.. W odpowiedzi na wezwanie Wójt Gminy D., pismem z dnia [...], poinformował W. I., że obowiązek opracowania Planu Rozwoju Gminy D. wynika ze Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego.
W dniu 9 września 2004 r. W. I. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na uchwałę Rady Gminy D. z dnia [...], stwierdzając, że uchwała w przedmiocie uchwalenia Planu Rozwoju Lokalnego Gminy D. narusza jego interes prawny, przy czym naruszenie tego interesu polega na uchwaleniu planu bez konsultacji z mieszkańcami Gminy D., braku informacji o podjęciu prac nad takim planem oraz pozbawieniu mieszkańców, w tym skarżącego, wpływu na ustalenia faktyczne będące podstawą opracowania planu. W szczególności za naruszenie interesu prawnego skarżący uznał to, że nie brał udziału w procedurze uchwalania planu, a jako właściciel największego zakładu w Gminie powinien być aktywnym uczestnikiem prowadzonego przez Gminę procesu zakończonego przyjęciem planu rozwoju lokalnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uznał, że skarga W. I. nie zasługuje na uwzględnienie.
Odnosząc się do zarzutów skargi, Sąd pierwszej instancji przyjął, że ze wskazanych przez skarżącego przepisów art. 1 ust. 1 w związku z art. 5 a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) nie wynika, aby przy sporządzaniu projektu planu rozwoju lokalnego gminy obowiązkowe były konsultacje społeczne. W niniejszej sprawie takie konsultacje zostały zresztą przeprowadzone w dniu [...] lipca 2004 r., mimo braku ustawowego obowiązku w tym zakresie.
Sąd uznał również, że nie są zasadne zarzuty naruszenia przepisów art. 1, 8 i 11 rozporządzenia Rady (WE) 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r., ustanawiającego przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych. Plan Rozwoju Lokalnego Gminy D., stanowiący przedmiot zaskarżonej uchwały, jest bowiem elementem Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego, a z chwilą przystąpienia Polski do Unii Europejskiej zmieniły się zasady pozyskiwania środków z funduszy akcesyjnych. W obowiązujących realiach prawnych plany rozwoju mają charakter intencyjny i nie są dla gminy wiążące. W tej sytuacji ustaleń zawartych w tych planach nie można uznać za regulujące sytuację skarżącego, bowiem z tego dokumentu nie wynikają dla niego żadne prawa ani obowiązki.
Sąd nie podzielił nadto zarzutu naruszenia przepisu art. 61 ustawy o samorządzie gminnym, która to regulacja nie ma bezpośredniego związku z ramowym, hipotetycznym i intencyjnym, jak wyżej wskazano, planem rozwoju.