Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr.) Sędziowie NSA Marzenna Linska-Wawrzon del. NSA Teresa Kobylecka Protokolant Maciej Stojek po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2011r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 2035/09 w sprawie ze skargi J.W. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od J.W. na rzecz Komendanta Głównego Policji kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 2035/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J.W. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] października 2009 r., nr [...], w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską.
Wyrok ten zapadł w następującym wskazanym przez Sąd I instancji stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją z dnia [...] października 2009 r. Komendant Główny Policji po rozpatrzeniu odwołania J.W. od decyzji Komendanta Wojewódzkiego Policji w O. z dnia [...] sierpnia 2009 r., nr [...], cofającej pozwolenie na broń palną myśliwską do celów łowieckich, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu wskazano, że decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r. Komendant Wojewódzki Policji w O. cofnął na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji w związku z uzyskaniem kopii aktu oskarżenia wniesionego przez Prokuraturę Rejonową w B. przeciwko J.W. o przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i art. 284 § 2 k.k., tj. przeciwko mieniu oraz z art. 270 § 2 k.k., tj. przeciwko wiarygodności dokumentów, posiadane przez niego pozwolenie na broń palną myśliwską do celów łowieckich. Zdaniem organu I instancji ww. okoliczność pozwoliła z woli samego ustawodawcy zaliczyć stronę do osób, co do których istnieje uzasadniona obawa, że mogą użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego, co obliguje organy Policji do cofnięcia jej pozwolenia na broń.
Organ odwoławczy nie podzielił zarzutów odwołania, stwierdzając, że zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji, cofnięcie pozwolenia na broń uzasadnione jest w przypadku istnienia w stosunku do posiadacza takiego pozwolenia uzasadnionej obawy, że może on użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego. Zgodnie z wolą samego ustawodawcy obawa taka istnieje w szczególności w stosunku do osób skazanych prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub mieniu albo wobec których toczy się postępowanie karne o popełnienie takich przestępstw. Stanowisko organu I instancji w tej kwestii jest zatem w pełni uzasadnione, bowiem ze skazaniem (oskarżeniem czy choćby postawieniem zarzutu) za przestępstwo przeciwko tym właśnie dobrom sam ustawodawca bezpośrednio związał istnienie przedmiotowej obawy, nie przewidując przy tym żadnych wyjątków od tej reguły, co oznacza, iż ustalenie przez właściwy organ Policji karalności posiadacza pozwolenia lub prowadzenia przeciwko niemu postępowania karnego o czyn godzący w życie, zdrowie lub mienie jest wystarczające do cofnięcia mu pozwolenia na broń na podstawie omawianego przepisu prawa. Zarzut strony, iż organ I instancji błędnie zinterpretował omawiany przepis prawa materialnego oraz iż w takiż sposób go zastosował, organ II instancji uznał za pozbawiony podstaw. Wskazał, iż skarżący oskarżony jest o to, że działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, będąc zatrudniony w charakterze głównego księgowego, doprowadził X w B. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez zawyżanie swego wynagrodzenia, wyłudzając w ten sposób kwotę ponad 11 000 zł na jej szkodę, ponadto o przywłaszczenie kwoty ponad 10 000 zł należących do ww. X oraz wypełnienie blankietu przelewu niezgodnie z wolą podpisanego na nim prezesa zarządu zatrudniającej go Spółki i posłużenie się tym dokumentem do zakupu szczepionek o wartości 105 zł. Oskarżono go zatem o popełnienie przestępstw umyślnych i kierunkowych, tj. popełnionych w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, bowiem nawet ten ostatni czyn, skierowany formalnie przeciwko wiarygodności dokumentów, w istocie miał na celu zakup na koszt pokrzywdzonego i wbrew jego woli określonego "towaru". Okoliczności tych przestępstw oraz ich powtarzalność i rozciągnięcie w czasie (zarzut pierwszy dotyczy okresu 19 miesięcy) wskazywać więc mogą na tendencję strony do popełniania przestępstw we własnym interesie. Zatem - zdaniem organu - J.W. zasadnie został uznany za osobę, co do której istnieje obawa, o której mowa w powołanym wyżej przepisie art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji. Tym samym ww. nie może zachować pozwolenia na broń, przy czym ocena ta nie jest przedwczesna, bowiem organy Policji mogą ją podjąć jeszcze na etapie toczącego się przeciwko posiadaczowi pozwolenia na broń postępowania karnego.